1بخش تحقیقات بیماریﻫای گیاهان- مؤسسه تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی
2بخش آفات و بیماریﻫای گیاهی- مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه
3بخش آفات و بیماریﻫای گیاهی- مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانغربی
4بخش تحقیقات چغندرقند- مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه
چکیده
در این تحقیق تأثیر قارچکش جدید اوپوس )اپوکسی کونازول) و مقایسه آن با سموم قارچکش متداول علیه سفیدک پودری چغندرقند در استانهای آذربایجانغربی و کرمانشاهطی دو سال مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار در چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش سموم دینوکاپ، سولفور(گوگرد وتابل)، کالیکسین، اوپوس و شاهد (آبپاشی) بودند. یادداشتﺑرداری نهایی از درجه آلودگی تیمارها با مقیاس 6-1 که در آن نمره یک بدون آلودگی و نمره شش آلودگی 100-81 درصد بود، با فاصله زمانی 15 روز بعد از آخرین سمپاشی صورت گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از آزمون چند دامنهای دانکن نشان داد که در آذربایجانغربی، در هر دو سال اختلاف تیمارهای سمپاشی شده از نظر آلودگی به بیماری سفیدک پودری با شاهد در سطح یک درصد و پنج درصد معنیﺩار بود. مقایسه میانگینهای درجه تأثیر تیمارهای آزمایشی نشان داد که قارچکش اوپوس بیشترین تأثیر را در کنترل بیماری سفیدک پودری چغندرقند داشته است. در آزمایش کرمانشاه در سال اول به علت پایین بودن شدت بیماری در مزارع منطقه اختلاف معنیﺩاری بین تیمارها مشاهده نگردید ولی در سال دوم، اختلاف تیمارهای سمپاشی شده با شاهد در سطح یک و پنج درصد معنیﺩار بود. از نظر عملکرد و درصد قند ریشه نیز تیمارهای سمپاشی شده به شاهد ارجحیت داشتند.
Comparison of a new fungicide (Opus) with common fungicides in controlling powdery mildew of sugar beet
نویسندگان [English]
A. Heydari1؛ D. Safaei2؛ S. Urumchi3؛ J. Basati4
1Plant Pests and Diseases Research Institute
2Agricultural and Natural Research Center of Kermanshah
3Agricultural and Natural Research Center of West Azarbaijan
4Sugar Beet Research Department of Kermanshah
چکیده [English]
In this study, recently produced fungicide Opus was compared with current fungicides Dinocap, Sulfur and Calyxin for controlling powdery mildew disease of sugar beet in completely randomized block field experiments conducted in Kermanshah and West Azarbaijan provinces. Fungicides were applied according to the recommended field dosages. There were five treatments (four fungicides plus a water-spray control) each with four replicates. Disease incidence was evaluated 15 days after the last application based on infection index on sugar beet leaves collected from different treatments. Infection index varied from 1 (no infection) to 6 (81-100% infection). Analysis of the results indicated that in Miandoab experiment for both years there were significant differences among different treatments in disease incidence and the fungicide Opus was the most effective in reducing infection. In the first year of Mahidasht experiment there were no significant differences among different treatments due to very low occurrence of the disease in the field. In contrast, in the second year significant differences were observed in different treatments. Despite higher root yield and sugar content in fungicide treatments, compared to the control, these differences were not significant.
کلیدواژهها [English]
sugar beet, Powdery mildew, Chemical control, Iran