1دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه کردستان، سنندج
2استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه کردستان، سنندج
3استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سنندج
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر کودهای زیستی و شیمیایی بر عملکرد، اجزای عملکرد، میزان کلروفیل و فتوسنتز کدوی تخمکاغذی (Cucurbita pepo L.) بهصورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار طی سال زراعی 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان انجام شد. تیمارهای کودی شامل شاهد یا بدون مصرف کود (1N)، کود زیستی نیتروکسین (2N)، کود زیستی فسفات بارور 2 (3N)، کودهای زیستی نیتروکسین + فسفات بارور 2 (4N)، کود شیمیایی (اوره120 کیلوگرم در هکتار + فسفات مونوآمونیوم150 کیلوگرم در هکتار) (5N)، 50% کود شیمیایی+ نیتروکسین (6N)، 50% کود شیمیایی+ فسفات بارور (7N)، 50% کود شیمیایی+ نیتروکسین + فسفات بارور 2 (8N) بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای کودی بر میزان کلروفیل، فتوسنتز، عملکرد دانه، قطر، وزن متوسط هر میوه، عملکرد میوه و دانه در مترمربع و بوته تأثیر معنیداری داشتند، بهطوری که بیشترین عملکرد دانه (97/97 گرم در مترمربع) در تیمار کودی (8N) و بیشترین عملکرد میوه (2/6272 و 5/5790 گرم در مترمربع)، فتوسنتز (56/15 و 05/14 میکرومول CO2 در مترمربع در ثانیه) و کلروفیل (06/53 و 08/50 عدد SPAD) بهترتیب در تیمارهای کودی (8N) و (6N) مشاهده گردید. وزن هزاردانه و تعداد میوه در بوته تحت تأثیر تیمارهای کودی قرار نگرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد در صورتیکه کودهای زیستی در تلفیق با 50% کود شیمیایی مصرف گردد، ضمن کاهش مصرف کود شیمیایی بیشترین عملکرد دانه و میوه بدست خواهد آمد.
Effect of biofertilizers and chemical fertilizers on yield and yield components of pumpkin (Cucurbita pepo L. Convar. pepo Var. styriaca)
نویسندگان [English]
A Habibi1؛ G.H. Heidari2؛ Y. Sohrabi2؛ Kh. Mohamadi3
چکیده [English]
In order to study the effect of biofertilizers and chemical fertilizers on yield, yield components, chlorophyll and photosynthesis rate of pumpkin (Cucurbita pepo L.), an experiment was conducted in a randomized complete blocks design with 8 treatments and 3 replications at Research Farm of Kurdistan University in 2009. Treatments included: control (N1), nitroxin (free-living nitrogen fixing bacteria) (N2), phosphate solubilizing bacteria (N3), nitroxin + phosphate solubilizing bacteria (N4), chemical fertilizer (urea 120 kg ha-1 + mono super phosphate 150 kg ha-1) (N5), 50% chemical fertilizer + nitroxin (N6), 50% chemical fertilizer + phosphate solubilizing bacteria (N7), 50% chemical fertilizer + nitroxin + phosphate solubilizing bacteria (N8). Results indicated that the fertilizer treatments had significant effects on chlorophyll, photosynthesis rate, fruit diameter, fruit fresh weight and fruit and seed yield. Maximum seed yield (97.97 gr/m2) was obtained from (N8) treatment and the highest fruit yield (6272.2 and 5790/5 gr/ha), photosynthesis rate (15.56 and 14.05 µmol m-2 s-1 CO2) and chlorophyll (53.06 and 50.08 SPAD values) were obtained from (N8) and (N6) treatments respectively. The fertilizer treatments had no significant effects on the 1000 seed weight and number of fruits per stem. According to the results, it is concluded that application of biofertilizers along with 50% chemical fertilizer could reduce the need for chemical fertilizers and the highest seed and fruit yield would be obtained.