3مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه
4مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان
چکیده
کشت اغلب محصولات زراعی در مناطقی از استانهای اصفهان، آذربایجان شرقی و غربی و سایر مناطق کشور که دارای آب و خاک شور می باشند با مشکل روبرو است. بذور گیاهان متحمل به شوری مثل پنبه و چغندرقند اگر در زمان جوانهزنی از منطقه تجمع نمک دور باشند بهتر میتوانند سبز شوند و در نهایت عملکرد قابل قبولی داشته باشند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر روشهای مناسب کشت چغندرقند بر کمیت و کیفیت چغندرقند در اراضی با محدودیت شوری در سالهای 1383 و 1384 در قالب آزمایش کرتهای سه بار خرد شده در ایستگاه تحقیقاتی رودشت اصفهان انجام شد. کرت اصلی شامل آبیاری در طی فصل رشد با دو سطح شوری 8 و 12 دسیزیمنس بر متر، کرتهای فرعی شامل دو تاریخ کاشت و کرتهای فرعی فرعی شامل سه روش کشت به صورت دو ردیفه در زیر خط داغ آب، به صورت خط در کرت و کشت بذور بر بالای پشته بودند. نتایج نشان داد اعمال تیمار شوری آب آبیاری 12 دسیزیمنس بر متر نسبت به تیمار شوری آب آبیاری هشت دسیزیمنس بر متر در طی فصل رشد، به صورت معنیدار موجب کاهش عملکرد ریشه و عملکرد قند ناخالص به ترتیب 17 و 18 درصد شد. شوری آب آبیاری بیشترین تأثیر را بر عملکرد ریشه داشت. با تأخیر در کاشت به صورت معنیدار عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و عملکرد قندخالص به ترتیب 31، 46 و 30 درصد کاهش یافت. کاهش عملکرد قند ناخالص و عملکرد قندخالص در نتیجه کاهش عملکرد ریشه بود. بین روشهای کشت، روش کشت خط در کرت با روشهای دیگر مورد مطالعه از لحاظ آماری تفاوت معنیدار نشان نداد. عملکرد قند ناخالص و عملکرد قندخالص در روش کشت دو ردیفه، نسبت به دو روش دیگر بالاتر بود. تأخیر در کشت موجب کاهش معنیدار عملکرد قند در آزمایش گردید و قابل توصیه نمیباشد. در مجموع روش کشت دو ردیفه به علت سهولت بیشتر در آبیاری، امکان کشت مکانیزه و کاهش هزینههای تولید در اراضی شور نسبت به دو روش دیگر قابل توصیه میباشد.
Effect of planting methods on quantity and quality of sugar beet in saline regions
نویسندگان [English]
M.R. Jahadakbar1؛ B. Babaee2؛ J. Basati3؛ Z. Abasi4
1Instructor of Agricultural and Natural Resources Research Center- Isfahan, Iran.
2Instructor of Sugar beet Seed Institue(SBSI), Iran
3Instructor of Agricultural and Natural Rerources Research Center, , Iran
4Instructor of Agricultural and Natural Rerources Research Center-,Iran
چکیده [English]
Water and soil salinity in some regions of Isfahan, East Azerbaijan, and West Azerbaijan provinces and also other parts of the Iran are the main hindrance for crop planting. Seeds of the tolerant crops to salinity such as cotton and sugar beet may have optimal germination and give acceptable performance if they become far from salt accumulation areas. To evaluate the effects of different planting methods on the quantity and quality of sugar beet in areas with salinity restriction, an experiment was carried out in a split split plot design in three replications in 2004-05, in Research Station of Rudasht, Isfahan. Irrigation with two salinity levels including 8 ds/m and 12 ds/m were allocated to the main plot, two planting dates to the subplots, and three planting methods including two rows under water mark, rows in flat plot, and on ridge to the subplots. Results showed that irrigation with 12 ds/m salinity level compared with 8 ds/m caused 17 and 18 % reduction in root yield and sugar content, respectively. Root yield was highly influenced by water salinity. Delay in planting, caused 31, 46 and 30% reduction in root yield, sugar content and sugar yield, respectively. Reduction in both white sugar yield and sugar yield was owing to root yield reduction. No significant difference was found among three planting methods. White sugar yield and sugar yield were higher in two- row planting method compared with two other methods. Delay in planting caused a significant decrease in sugar yield which is not recommended. Two- row planting method is recommended owing to more simplicity in irrigation, mechanized planting and also a decrease in production cost compared with two other methods.
کلیدواژهها [English]
Bed preparation, Planting date, Salinity, sugar beet