| تعداد نشریات | 284 |
| تعداد نشریات سازمان | 82 |
| تعداد شماره‌ها | 3,041 |
| تعداد مقالات | 34,019 |
| تعداد مشاهده مقاله | 46,191,094 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 77,355,053 |
تعیین عیار چغندرقند با پلاریمتر مجهز به طیف سنج مادون قرمز در مقایسه با روش مرسوم پلاریمتری | ||
| چغندرقند | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 15 شهریور 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله کوتاه | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/jsb.2025.369456.1389 | ||
| نویسنده | ||
| بابک بابائی* | ||
| استادیار مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران. | ||
| چکیده | ||
| اندازه‌گیری ساکارز چغندرقند (عیار) در صنعت قند به روش پلاریمتری انجام می‌گیرد. دستگاه پلاریمتر مجهز به نور مادون قرمز و دستگاه عصاره‌گیر اتوفیلت (Autofilt) با هدف افزایش سرعت فرآیند و حذف استفاده از ترکیب سمی استات سرب به عیارسنج کارخانه‌های قند معرفی شده است. این پژوهش با هدف مقایسه دو روش عصاره‌گیری و اندازه‌گیری ساکارز چغندرقند، شامل روش پلاریمتری معمول و روش مبتنی بر استفاده از اتوفیلت، طراحی و اجرا گردید. به این منظور نمونه‌های خمیر چغندرقند منجمد شده برخی آزمایش‌های تحقیقاتی چغندرقند و کارخانه قند جوین شامل میاندوآب 29 نمونه، اصفهان 29 نمونه، کرمان 27 نمونه، شیراز 28 نمونه و 45 نمونه از کارخانه قند جوین مجموعاً 158 نمونه به دو روش مذکور تعیین عیار شدند. هر نمونه شامل 200 گرم خمیر چغندرقند بود که از 40 تا 50 ریشه چغندرقند پس از شستشو و حذف بخش سر و اندام هوایی ریشه، خمیرگیری، یکنواخت سازی و در دمای منفی 20 درجه سانتی‌گراد منجمد شده بودند. نمونه‌ها در دمای آزمایشگاه از حالت انجماد خارج و پس از یکنواخت سازی مجدد خمیر هر نمونه بخشی از نمونه به روش معمول و بخش دیگر به روش اتوفیلت و پلاریمتر مجهز به طیف سنج مادون قرمز عیارسنجی شدند. عصاره‌گیری در روش معمول به روش هضم سرد، با اختلاط 26 گرم خمیر با 177 میلی‌لیتر محلول استات سرب قلیایی 01/0 مول بر لیتر انجام گرفت و در روش اتوفیلت، عصاره‌گیری تحت فشار فیلتراسیون 5 بار (5/0 مگاپاسکال) با اختلاط 26 گرم خمیر و 177 میلی‌لیتر آب مقطر و خاک دیاتومه انجام شد. مقایسه آماری عیار هر منطقه به‌طور جداگانه و برای کل نمونه‌ها به روش آزمون t جفت شده انجام گرفت. نتایج نشان داد میانگین عیار برخی از مناطق با دو روش اندازه‌گیری، دارای تفاوت معنی‌داری بودند. با این وجود میانگین عیار اندازه‌گیری‌شده برای کل نمونه‌ها به روش معمول (06/17 درصد) با روش اتوفیلت (68/16) از لحاظ آماری تفاوت معنی‌داری در سطح احتمال پنج درصد نداشت. لذا پس از پلات نمودن داده‌های مربوط به تعیین عیار به روش معمول (y) در مقابل داده‌های مربوط به تعیین عیار به روش اتوفیلت (x) رابطه خطی y=0.963x+1.0043 با ضریب تعیین R2=0.98 به دست آمد که می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. با عنایت به مزایای روش عصاره‌گیری اتوفیلت پیشنهاد می‌گردد این سیستم در کنار روش معمول برای نمونه‌های بسیار زیاد و با استفاده از خمیر تازه در یکی از کارخانه‌های قند کشور مورد استفاده قرار گیرد تا با قطعیت بیشتر در سطح کشور قابل توصیه باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ساکارز؛ اندازه‌گیری؛ اتوفیلت | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Determination of Sugar Beet Sucrose Content Using an Infrared-Spectrometer-Equipped Polarimeter Compared to the Conventional Polarimetric Method. | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Babak Babaee | ||
| Assistant professor of Sugar Beet Seed Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Sucrose content (polarity) in sugar beet is commonly measured in the sugar industry using the polarimetric method. Recently, a polarimeter equipped with an infrared light source and an automatic juice extractor (Autofilt) has been introduced to improve the speed of analysis and eliminate the use of toxic lead acetate in sucrose determination. This study aimed to compare two methods of juice extraction and sucrose measurement: the conventional polarimetric method and the Autofilt-based method. For this purpose, a total of 158 frozen beet pulp samples from sugar beet research trials and the Jovein Sugar Factory were analyzed using both techniques. The samples originated from Miandoab (29), Isfahan (29), Kerman (27), Shiraz (28), and Jovein Factory (45). Each sample consisted of 200 grams of pulp obtained from 40 to 50 cleaned beet roots, after removing crowns and aerial parts, followed by pulping, homogenization, and freezing at –20°C. Prior to analysis, samples were thawed at room temperature and re-homogenized. One portion of each sample was analyzed by the conventional method, and the other by the Autofilt method using a polarimeter equipped with an infrared spectrometer. In the conventional method, juice extraction was performed by cold digestion, mixing 26 grams of pulp with 177 mL of 0.01 M alkaline lead acetate solution. In the Autofilt method, juice extraction was carried out under 5 bar (0.5 MPa) pressure filtration by mixing 26 grams of pulp with 177 mL of distilled water and diatomaceous earth. Sucrose contents obtained by the two methods were statistically compared using paired t-tests, both regionally and across all samples. In some regions, the mean sucrose values from the two methods differed significantly. However, for the total dataset, no statistically significant difference was observed between the mean sucrose content measured by the conventional method (17.06%) and that by the Autofilt method (16.68%) (P<0.094). A linear regression analysis between conventional (y) and Autofilt-based (x) measurements yielded the equation y = 0.963x + 1.0043 with a coefficient of determination R² = 0.98. Considering the advantages of the Autofilt method, it is recommended to implement this system alongside the conventional method for high-throughput analysis of fresh pulp samples in at least one sugar factory, thereby enabling broader national application with greater confidence. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Sucrose, measurement, autofilt | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2 |
||