فرزی, سمیرا, مقدس فریمانی, شهرام. (1402). ارزشیابی اثربخشی دورههای آموزشی ترویجی کارآفرینی برتقویت رفتار کارآفرینانه زنان روستایی عضو صندوق اعتباری خرد زنان روستایی استان تهران. سامانه مدیریت نشریات علمی, 15(65), 91-113. doi: 10.22092/jaear.2023.362682.1958
سمیرا فرزی; شهرام مقدس فریمانی. "ارزشیابی اثربخشی دورههای آموزشی ترویجی کارآفرینی برتقویت رفتار کارآفرینانه زنان روستایی عضو صندوق اعتباری خرد زنان روستایی استان تهران". سامانه مدیریت نشریات علمی, 15, 65, 1402, 91-113. doi: 10.22092/jaear.2023.362682.1958
فرزی, سمیرا, مقدس فریمانی, شهرام. (1402). 'ارزشیابی اثربخشی دورههای آموزشی ترویجی کارآفرینی برتقویت رفتار کارآفرینانه زنان روستایی عضو صندوق اعتباری خرد زنان روستایی استان تهران', سامانه مدیریت نشریات علمی, 15(65), pp. 91-113. doi: 10.22092/jaear.2023.362682.1958
فرزی, سمیرا, مقدس فریمانی, شهرام. ارزشیابی اثربخشی دورههای آموزشی ترویجی کارآفرینی برتقویت رفتار کارآفرینانه زنان روستایی عضو صندوق اعتباری خرد زنان روستایی استان تهران. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1402; 15(65): 91-113. doi: 10.22092/jaear.2023.362682.1958
ارزشیابی اثربخشی دورههای آموزشی ترویجی کارآفرینی برتقویت رفتار کارآفرینانه زنان روستایی عضو صندوق اعتباری خرد زنان روستایی استان تهران
1دانش آموخته رشته علوم تربیتی دانشکده علوم تربیتی روانشناسی دانشگاه الزهرا، تهران ، ایران
2استادیار موسسه آموزش وترویج کشاورزی، سازمان تحقیقات آموزش وترویج کشاورزی، تهران ، ایران
چکیده
هدف از این پژوهش، ارزشیابی اثربخشی دورههای آموزشی ترویجی کارآفرینی بر تقویت رفتار کارآفرینانه زنان روستایی عضو صندوق اعتباری خرد زنان روستایی استان تهران بود. جامعه آماری این پژوهش را 98 تن از زنان روستایی عضو صندوق اعتباری شرکت کننده در دوره های آموزش کارآفرینی استان تهران تشکیل می دادند و برای انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شد و برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاده گردید که حجم نمونه برابر 70 نفر در نظر گرفته شد. از بین سه شهرستان دماوند، ورامین و سوله قان 4 روستا به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که برای پایایی و روایی آن به ترتیب از شیوه آلفای کرونباخ و با ضریب آلفای 76/0 بود. پرسشنامه از دو بخش سازههای فردی، اجتماعی و اقتصادی و عوامل مؤثر بر کارآفرینی، ایجاد شغل، تاثیرات دورههای آموزشی و همچنین محدودیتهایی که بر سر راه آنان قرار گرفته تشکیل یافته بود. برای تجزیه تحلیل دادهها در این تحقیق از استنباط آماری و آزمون فرضیات و تحلیل رگرسیون و آزمون تی بهره گرفته شد. بر اساس نتایج به دست آمده مؤلفههای دورههای آموزشی ترویجی (آموزشگر، هدف، محتوا، روش تدریس) بر تقویت رفتار کارآفرینانه زنان روستایی تاثیر به سزایی دارد. میانگین کل شاخص محاسبه شده برای اثربخشی دورههای آموزشی بر تقویت رفتار کارآفرینانه 49.29 با سطح معنی داری 05/0 و t= 53.19 با درجه آزادی 69 و با اطمینان 95% بزرگتر از میانگین جامعه (48) و مقدار t بحرانی است. محدودیتهای دورههای آموزشی ترویجی کارآفرینی بر تقویت رفتار کارآفرینانه زنان روستایی نیز تاثیر دارد. میانگین کل شاخص محاسبه شده موانع و محدودیت های دوره های آموزشی ترویجی کارآفرینی 64.01 با سطح معنی داری 05/0 و 77.87t= با درجه آزادی 69 و با اطمینان 95% بزرگتر از میانگین جامعه (63) و مقدار t بحرانی است.
Evaluating the effectiveness of entrepreneurship promotion training courses in strengthening the entrepreneurial behavior of rural women, members of the microcredit fund of Tehran province
نویسندگان [English]
Samira Farzi1؛ SHAHRAM MOGHADDAS FARIMANI2
1Graduated from the field of Educational Sciences, Faculty of Psychological Educational Sciences, Al-Zahra University, Tehran, Iran
2Assistant Professor, Agricultural Education and Promotion Institute, Agricultural Education and Promotion Research Organization, Tehran, Iran
چکیده [English]
The purpose of this research was to evaluate the effectiveness of entrepreneurship promotion training courses on strengthening the entrepreneurial behavior of rural women. The statistical population of this research consisted of 98 rural women in Tehran province, and random cluster sampling was used to select the statistical sample, . The sample size was considered equal to 70 people. Among the of Damavand, Varamin and Sole Qan, 4 villages were selected as samples, The data collection tool was a researchermade questionnaire and Cronbach's alpha method with an alpha coefficient of 0.76 and experts' survey. The questionnaire was composed of two parts: individual, social and economic structures and the obstacles and restrictions placed on their way. To analyze the data in this research, statistical inference, hypothesis testing, regression analysis, and t-test were used. Based on the obtained results, the components of training courses (instructor, goal, content, teaching method) have a significant effect on strengthening the entrepreneurial behavior ofthem. The average total index calculated for the effectiveness of training courses on strengthening entrepreneurial behavior is 49.29 with a significance level of 0.05 and t=53.19 with a degree of freedom of 69 and with 95% confidence greater than the community average (48) and a critical t value.The total average calculated index of barriers and limitations of entrepreneurship promotion training courses is 64.01 with a significance level of 0.05 and t=77.87 with a degree of freedom of 69 and with 95% confidence is greater than the community average (63) and the critical t value behavior of rural women.
کلیدواژهها [English]
entrepreneurship promotion training courses, entrepreneurial behavior, rural women, micro credit fund, Tehran province
مراجع
احمدپور، ا.، عرب، ف.، شهرکی، م. (1398)، بررسی تاثیر مولفههای سرمایه اجتماعی در رفتار کارآفرینانه زنان عضو تعاونیهای روستایی استان مازندران، مجله پژوهش و برنامه ریزی روستایی، سال 8، ش 3، صص 88-45. احمدی، س.، کوهستانی، ح.، یادآور، ح.، شعبانعلی فمی، ح. (1399). واکاوی عوامل مؤثر بر مؤفقیت کارآفرینی زنان روستایی استان کردستان، فصلنامه علمی فضای جغرافیایی، سال20، شماره70. 187-167. ایران، ویژه نامه کشاورزی .(1401). سیمای کشاورزی استان تهران. شهریور 1401. https://newspaper.ireconomy.com/ آقاجانی، ح.، صمدی میار کلائی، ح.، خدابخشی، ح. (1392). تبیین و ارزیابی اثر بخشی دوره های آموزشی کارآفرینی طرح های زود بازده. فصلنامه مدیریت، 30، ص 87. بقایی اردکانی، ط.، منصوری، س. (1399). شناسایی و سطح بندی عوامل مؤثر بر فعالیتهای کارآفرینی زنان روستایی بر اساس رویکرد ساختاری تفسیری، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی،گروه علوم تربیتی. بیگی عبداللهی، ح.، مقصودی، س. (1391). شناسایی روشهای اثربخش آموزش کارآفرینی، نشریهی مطالعات آموزشی، 5(2)، 1-12. حکمت یار، ط.، داودیان، ا. (1399)، شناسایی موانع توسعه کارآفرینی زنان قالیباف روستایی(مورد مظالعه: دهستان جامرود، شهرستان تربت جام)، مجله جغرافیا و روابط انسانی، دوره 2، ش 4، صص 432-413 خسرویپور، ب.، پورجاوید، س.(1396). شناسایی عوامل مؤثر بر رشد کارآفرینی در کسب و کارهای کوچک زنان روستایی در شهرستان اسلام آباد غرب با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا، نشریه راهبرهای توسعه روستایی، سال4، شماره 3، صص 315-299. رحمتی، ن.، ایرجی راد، ا.، منسوب بصیری، م. (1398). اثربخشی آموزش های کسب و کار کشاورزی در کارآفرینی زنان روستایی. فصل نامه پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی. 49. 16-3. رضائی، ر.، میری کرم، ف. (1397). تاثیر مؤلفههای آموزش کارآفرینانه بر توسعه مهارتهای کارآفرینانه در دانشجویان رشتههای کشاورزی(مورد مطالعه: دانشگاه تهران)، مجله تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، دوره 2-49، شماره 2، صص 238-225. زارعی سبهتی، ا.، شکاری، ع.، یزدخواستی، ع. (1395). نقش الگوهای آموزش کارآفرینی گدار کسب وکار بر مهارتهای کارآفرینی کاراموزان مراکز آموزش فنی وحرفهای(مطالعه موردی: استان اصفهان). دو فصلنامهی نظریه و عمل در برنامهی درسی، 4(7)، 31-54. شهابی، س.، سیفاللهی، م.، قنبری، ی. (1391). ارزشیابی اثرات آموزش های ترویجی بر خانوارهای روستایی: مطالعه موردی دامداران شهرستان فریدن، استان اصفهان. فصلنامه روستا و توسعه، 15(4). صص 89-63. شورای عالی انقلاب فرهنگی. (1389). نقشه جامع علمی کشور، قابل دسترسی در: www.agrimap.ir/uploads/MAP_P0_13890717.pdf شیری، ن.، میرک زاده، ع و زرافشانی، ک (1393). الگوی مفهوم ترویج کارآفرینی در بین دانشجویان نظام آموزش عالی کشاورزی. نشریه مطالعات کارآفرینی و توسعه پایدار کشاورزی، 1(4). صالحی،ل.، منوری فرد، ف.، محمدی، ی. (1395). مولفه های برنامه درسی بر خودکارآمدی کارآفرینانه دانشجویان مرکزهای آموزش عالی علمی-کاربردی کشاورزی البرز. فصلنامه پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی. شماره39. 27-16. عبداللهی، حسین؛ مقصودی، سمیه(1395). شناسایی روشهای اثربخش آموزش کارافرینی، نشریه ی مطالعات آموزشی، 5(2)، 1-12. عزیزی خالخیلی، ط. (1396)، بررسی اثربخشی آموزش های شغلی کشاورزان(مورد مطالعه: آموزش تولید ورمی کمپوست در شهرستان پاسارگار)، راهبردهای کارآفرینی در کشاورزی، (7)4، 47 – 39. عزیزی خالخیلی، ط.، بیژنی، م.، شاه پسند، م.، فربود، ف. (1396)، کاربرد الگوی ارزشیابی اثربخشی برنامه های آموزشی ترویجی(اثبات) در ترویج کشاورزی(مورد مطالعه: پرورش دهندگان گوسفند شهرستان پاسارگارد، استان فارس)، نشریه مدیریت کشاورزی و توسعه، شماره 4. عیدی، ا.، علیپور، م. عبدالهی، ج. (1387). سنجش اثربخشی دورههای آموزشی، تدبیر، شماره200، 26- 32. کلاهدوزی بهروز، س. (1397). بررسی عوامل مؤثر بر کارآفرینی زنان روستایی. فصلنامه پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی، 8(39)، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور استان تهران. قوچانی، ا و محمدزاده، س (1394). ارزیابی کیفیت برنامه درسی گرایشی مقطع کارشناسی ترویج و آموزش کشاورزی(مورد مطالعه: دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان). تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران(علوم کشاورزی ایران)، 46(3) ، 589-598. مرید سادات، پ.، رضواتن، ا.، شعبانعلی فمی، ح.، پزشکی راد، غ. (1389). بررسی محتوان مناسب سامانه ترویج برای زنان روستایی، مطالعات اجتماعی-روانشناختی زنان، سال8،ش 1. صص 55-31. موحدی، رضا و سلیمانیان بروجنی، جلیله. (1395). بررسی شیوه های آموزشی موثر در توسعه کارآفرینی زنان روستایی. راهبردهای کارآفرینی در کشاورزی، 3(6)، 24-33. نعمتی، ع.، افشارزاده، ن.، مقدس فریمانی، ش.، صادقی، غ. (1399). عامل هایی مؤثر بر انگیزه دانش آموزان روستایی کرمانشاه و روانسر برای ادامه تحصیل در هنرستان کشاورزی، فصلنامه پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی، شماره 44، صص 196-177. نوری، س.، روستا، ک.، نادری، ن. (1399). مؤلفههای توسعه رفتارهای کارآفرینانه تعاونیهای کشاورزی استان کرمانشاه: کاربرد نظریه بنیادی، نشریه علوم ترویج و آموزش کشاورزی، 16(2)، صص 221-205.
Agarwal, S., Singh K., Vivek A., Anand Mohan, A. (2020). A qualitative approach towards crcucial factors for sustainable development of women social entrepreneurship: Indian case. Journal Of Cleander Production., Valume 274. Blakely, Broder (2020), Integration an Action Plan into the Standard Entrepreneurial Higher Education Curriculum. Honors College Theses. 43. Ghina, A. (2014). Effectiveness of entrepreneurship Education in Higher Education Institutions, Procedia – Social and Behavioral Sciences, v 115, pp 332-345. Gomes Soares,G., Silva Braga. V., Marques. C., Ratten. V. (2020). Corporate entrepreneurship educations impact on family business sustainability: A case study in Brazil. The international Journal of Management Education. https://doi.org/10.1016/j.ijme.2020.100424. Knudson, W., Wysocki, A., Champagne, A. and PetersonH. C. (2004). Entrepreneurship and innovation in the agri-food system. American Journal of Agricultural Economics,86(5):1330-1336. Matsui & et al. (2020). Effectiveness of entrepreneurship Education program in a large class. Academy of management proceeding 2020(1), 11386 Naia, A. M. P. (2013). Entrepreneurship education in sport sciences: implications for curriculum development. Dissertation or Thesis, Universidad de Lisboa (Portugal) ProQuest Dissertations Publishing, 2013. 10612467. Nowinski W, Haddoud M. (2019). The role of inspiring role models in enhancing entrepreneurial intention. Journal of Business Research. Volume 96, march 2019, pages 183-193. Tariq. A., Chandran, V.G.R, Klobas, Jane E., Francisco, L. K. (2020). Entrepreneurship education Programs: How Learning, inspiration and resources affect intentions for new venture creation in a developing economy. The International Journal of Management Education. 18(1). https://doi.org/10.1016/j.ijme.2019.100327.