1استاد پژوهش، بخش تحقیقات گیاهان دارویی و محصولات فرعی، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ایران
2کارشناس پژوهش، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ایران
3استادیار پژوهش، بخش تحقیقات گیاهان دارویی و محصولات فرعی، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ایران
چکیده
کشت و مصرف گلمحمدی (.Rosa damascene Mill) در ایران سابقهای طولانی دارد و ایران یکی از خاستگاههای آن است (Chevallier, 2001). اعتقاد بر این است که تقطیر گلمحمدی برای تولید اسانس در اواخر قرن هفتم پس از میلاد آغاز شده و ایران تا قرن شانزدهم، تولیدکننده اصلی اسانس رز بوده و آن را به سراسر جهان صادر میکرده است (Tabaei-Aghdaei et al., 2007؛ Rusanov et al., 2005؛ Guenther, 1952). در حال حاضر، ایران و پس از آن ترکیه و بلغارستان، از بزرگترین تولیدکنندگان گلمحمدی در جهان محسوب میشوند. بیش از 70درصد گلمحمدی دنیا در ایران تولید میشود و میتوان گفت مهمترین گیاه دارویی در ایران، پس از زعفران، گلمحمدی است. سطح زیر کشت وسیع گلمحمدی در کشور، سابقه دیرینه گلابگیری سنتی، تولید گلاب و اسانس در سطح صنعتی و از آنها مهمتر خواص دارویی و عطر خوشبوی گلمحمدی، مصرف وسیع گلاب و سایر فراوردههای گلمحمدی در بین مردم ایران و کشورهای دیگر، بهویژه کشورهای همسایه، باعث اهمیت ویژه این گیاه در کشور شده است (سفیدکن، 1396).
1Professor, research Institute of Forests and Rangelands, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran
2research expert, research Institute of Forests and Rangelands, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran.
3Assistant Prof., Research Institute of Forests and Rangeland, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran
چکیده [English]
-
مراجع
زرگری، ع.، 1376. گیاهان دارویی، جلد اول. تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ایران، 976 صفحه.
سفیدکن، ف.، 1396. قابلیت بالای اشتغالزایی با توسعه کشت و فراوری گلمحمدی. نشریه طبیعت ایران، 2(6): 97.
سفیدکن، ف.، میرزا، م.، عصاره، م.ح. و مشکیزاده، س.، 1387. بهینهسازی اسانس گل محمدی با استفاده از گلاب. نشریه پژوهش و سازندگی، ویژهنامه منابع طبیعی، 21: 30-21.
مؤمنی، ت. و شاهرخی، ن.، 1395. اسانسهای گیاهی و اثرات درمانی آنها. تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ایران، 172 صفحه.