2کارشناس تحقیقاتی مرکز تحقیقات منابع طبیعی و اموردام زنجان
3اموردام زنجان و استادیار پژوهشی مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری
چکیده
امروزه کاهش سطح آبهای زیرزمینی و عدم تغذیه کافی، تأمین آب را بعنوان یکی از مهمترین عوامل محدود کننده توسعه درآورده است. آگاهی از چگونگی عملکرد سامانه های پخش سیلاب بر منابع آب زیرزمینی به عنوان عامل جدیدی در کنار سایر عوامل طبیعی مؤثر در تغذیه سفرهها یکی از مهمترین موارد قابل ارزیابی در مدیریت طرحهای پخش سیلاب بر آبخوانها میباشد. دشت زنجان نیز، که از نظر زمینشناسی به رسوبهای آبرفتی درشت دانه دوران اخیر تعلق دارد، دارای سفره آب زیرزمینی مناسبی است که میتوان با اجرای طرحهای تغذیه مصنوعی در منطقه، روانابهای سطحی را بداخل آن تزریق و در آبخوان ذخیره کرد. در این تحقیق تأثیر حجم سیلاب پخش شده در ایستگاه پخش سیلاب سهرین-قره چریان واقع در استان زنجان بر تغییرات دبی یک رشته قنات واقع در عرصه پخش و مقایسه آن با قنات شاهد مورد بررسی قرار گرفته است. تغییرات سطح ایستابی آب زیرزمینی دشت و چند حلقه چاه مشاهدهای منطقه طی هفت سال بعد از احداث ایستگاه نیز مورد بررسی قرار گرفت. بررسی تغییرات بده دو قنات در هفت دوره آبی نشان داد که بده قنات عرصه کاملاً تحت تأثیر میزان استحصال سیلاب بوده و همزمان با پخش سیلاب، اندازه آن نیز تغییر قابل ملاحظهای داشته است، این در حالی است که قنات شاهد، با وجود دارا بودن طول و در نتیجه سطح تراوش بسیار بیشتر از قنات عرصه، تغییرات قابل توجهی نداشته و تنها تحت تأثیر بارشهای فصلی بوده است. بررسی تأثیر پخش سیلاب بر تغییرات سطح آب زیرزمینی در سه حلقه چاه مشاهدهای در حریم و پایین دست عرصه پخش نشان داد که سطح آب زیرزمینی در آنها چندان تحت تأثیر خشکسالی قرار نگرفته، و ضمن جلوگیری از افت سطح آب زیرزمینی موجب افزایش سطح آب آنها به مقدار 5/0 متر نیز گردید. در حالی که در چاه شاهد کاهش سطح آب تداوم داشته و طی این مدت 5/4 متر کاهش نشان داد. دادههای مربوط به میانگین سطح ایستابی دشت با استفاده از 14 حلقه چاه مشاهدهای نیز بیانگر آن است که پخش و نفوذ سیلاب موجب کاهش شیب خط آب نمای واحد سطح ایستابی آب زیرزمینی دشت گردیده است. تغذیه مصنوعی آبخوان در ترسالیها میتواند از کاهش سطح ایستابی بر اثر بهره برداری بخردانه از آب زیرزمینی جلوگیری کرده و از این راه مدیریت نسبتاً پایداری را برای مقابله با کم آبی و خشکسالی تحقق بخشد.
Water Spreading Impact on Aquifer Recharge of the Sohrain-Qarecharian Plain of Zanjan
نویسندگان [English]
F. B. Movahhed1؛ G. Mojtahedi2؛ M. H. Mahdian3
1Researchers, r
2Zanjan Natural Resources and Animal Husbandry Research Center
3Research Professor at the Soil and Water Research Station, respectively.
چکیده [English]
Declining ground water level and lack of adequate recharge are the most limiting factors for development projects. Knowledge about methods of water spread systems and their effects on ground water resources along with other natural factors influencing the recharge of aquifers is one of the most important activities that could be assessed in managing water spreading and aquifer recharge projects. The aquifer in Zanjan plain, in north-west of Zanjan City that is covered by the quaternary coarse material depositions of recent are has suitable ground water that can be recharged by the surface flows through the implementation of artificial recharge projects. In this study, the effect of volume of recharge floodwater in flood spreading station of Sohrain-Qarecharian, Zanjan, on the changes of qanat water delivery located in the spreading area has been investigated and compared with the delivery rate of a control qanat located outside of the area. Ground water level changes in the plain and in some observation wells were surveyed during the period 1995 – 2002. It was observed that during a 7 year period the water delivery of the qanat located in spreading area was highly affected by the amount of water spreading and showed large changes during the spreading times. However, the control qanat, despite having a larger basin, showed no changes. Ground water table changes in 3 observation wells around the spreading area showed that their levels were not affected by drought and rose about 0.5m due to the artificial recharge of groundwater. Whereas, in the control well, the drop in water table continued during this period and was measured to be about 4.5 m. The data on groundwater table of plain also showed no drop and, actually, rose by about 0.5 meter. Finally, this study showed that artificial recharge of aquifers in wet years can prevent water table from dropping and can lead to sustainable management for overcoming the water deficiency during droughts.
ابراهیمی، محسن و سید محمد رضا زمزمیان. 1379. تغذیه مصنوعی آبهای زیرزمینی با هدف افزایش آبدهی قنات در دشت فاریاب استان هرمزگان. مجموعه مقالات همایش قنات. یزد. ص 517 –
برزگر ریحانی، منصور. 1378. چرخه آب در حوزه زنجانرود، مجموعه مقالات اولین همایش منطقهأی بیلان آب، اهواز، ص 263-274
بیات موحد، فرزاد. 1379. تأثیر پخش سیلاب در مقابله با خشکسالی و زراعت آبی یونجه، مجموعه مقالات اولین همایش ملی راهکارهای مقابله با خشکسالی، کرمان، ص 182-188 ،
بیات موحد، فرزاد. 1381. بررسی تآثیر پخش سیلاب بر تغییرات کمی بده قنات سهرین_قره چریان زنجان. مجله علوم آب وخاک. جلد 16. شماره 2. ص 250 –
داناییان، محمد رضا. 1379. تأثیر پخش سیلاب میانکوه بر منابع آبی منطقه، دومین همایش دستاوردهای ایستگاههای پخش سیلاب، تهران، ص 1-16.
دماوندی، ع. واحمد گلچین، 1377، مطالعات خاکشناسی وطبقهبندی اراضی ایستگاه پخش سیلاب زنجان، مرکز تحقیقات منابع طبیعی وامور دام زنجان، 48 صفحه.
سنجری، غلامرضا و غلام حیدر زورقی. 1380. بررسی اثر پخش سیلاب بر تغییرات سطح آبهای زیرزمینی آبخوان پسکوه سراوان، فصلنامه پژوهش و سازندگی، شماره 50، بهار 80، ص 54-57.
کردوانی، پرویز. 1374. منابع ومسائل آب در ایران، جلد اول: آبهای سطحی وزیر زمینی ومسائل بهره برداری از آنها، چاپ چهارم، انتشارات دانشگاه تهران، 558 صفحه.
کوثر، سید آهنگ. 1374. مقدمهای برمهارسیلابها و بهره وری بهینه از آنها: آبیاری سیلابی، تغذیه مصنوعی, بندهای کوتاه خاکی, مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، 522 صفحه.
کوثر، سید آهنگ. 1372. بیابان زدایی با گسترش سیلاب: کوششی هماهنگ،مرکز تحقیقات منابع طبیعی و اموردام استان فارس، 58 صفحه.
عبدی، پرویز. 1379. بررسی مشخصههای زمین شناختی نهشتههای کواترنر دشت زنجان، پایاننامه دانشجویی، دانشگاه تهران، 240 صفحه.
مهاب قدس، شرکت مهندسی مشاور. 1370. مطالعات آب زیرزمینی و مدل ریاضی کمی دشت زنجان، معاونت امور آب زنجان.
Al-Battashi N. M. and A. Syed Rashid. 1998. Artificial recharge schemes in water resources development in Oman, Artificial Recharge of Groundwater, A.A. Balkema, Rotterdom, The Netherlands, p. 231-236.
NATURAL RESOURCES CONSERVATION SERVICE. 2002. Conservation Practice Standard for Water spreading, Washington D. C., P. 4.
Pierson, R. K. 1955. Range water spreading as a range improvement practice. Range Mangt. 8: 155-158.