| تعداد نشریات | 284 |
| تعداد نشریات سازمان | 82 |
| تعداد شماره‌ها | 3,036 |
| تعداد مقالات | 33,971 |
| تعداد مشاهده مقاله | 45,669,984 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 76,690,187 |
ارزیابی صفات فیتوشیمیایی 25 جمعیت گل‌راعی (Hypericum perforatum L.) در رویشگاه‌های طبیعی ایران | ||
| تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران | ||
| مقاله 7، دوره 31، شماره 1 - شماره پیاپی 69، فروردین 1394، صفحه 63-80 اصل مقاله (497 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/ijmapr.2015.12611 | ||
| نویسندگان | ||
| اعظم‌السادات ریاضی* 1؛ ناصر مجنون‌حسینی2؛ حسنعلی نقدی‌بادی3؛ محمدرضا نقوی2؛ شمسعلی رضازاده4 | ||
| 1دانش‌آموخته دکترا، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج | ||
| 2استاد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج | ||
| 3دانشیار، گروه پژوهشی کشت و توسعه مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، کرج | ||
| 4استادیار، گروه فارماکوگنوزی و داروسازی، پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی، کرج | ||
| چکیده | ||
| ترکیب‌های هیپریسین و هیپرفورین به‌عنوان مواد مؤثره اصلی گیاه دارویی گل‌راعی (Hypericum perforatum L.) مطرح هستند. در این تحقیق، تنوع صفات فیتوشیمیایی 25 جمعیت گل راعی در رویشگاه‌های طبیعی ایران بررسی شد. نمونه‌برداری گیاهان به‌طور تصادفی در مرحله گلدهی کامل از استان‌های گلستان، مازندران، گیلان، آذربایجان‌شرقی، آذربایجان‌غربی، اردبیل، کردستان، همدان، کهگیلویه و بویراحمد، قزوین، زنجان، خراسان و تهران در بهار و تابستان سال 1389 انجام شد. نتایج نشان داد که در بین اندام‌های گل و برگ جمعیت‌ها از نظر میزان هیپریسین و هیپرفورین تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0>p). گلها در مقایسه با برگ‌ها بیشترین میزان هیپریسین و هیپرفورین را داشتند. میزان هیپرفورین در هر دو اندام در مقایسه با میزان هیپریسین به‌طور معنی‌داری بالاتر بود. ضرایب همبستگی ساده بین صفات، همبستگی مثبت معنی‌دار بین هیپریسین برگ با تعداد غده تیره رنگ و روشن در برگ و تعداد غده روشن در واحد سطح برگ و هیپرفورین برگ با هیپریسین برگ را نشان داد. در تجزیه به مؤلفه‌های اصلی، دو مؤلفه شناسایی شدند که در مجموع 66% از کل تنوع داده‌ها را توجیه نمودند. در تجزیه خوشه‌ای، جمعیت‌ها به سه گروه تقسیم شدند که با تنوع جغرافیایی آنها مطابقت نداشت. در کل نتایج نشان داد که تنوع بالایی بین جمعیت‌های گل‌راعی در رویشگاه‌های طبیعی ایران از نظر صفات فیتوشیمیایی وجود دارد که از این تنوع در برنامه‌های اصلاحی می‌توان استفاده کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فیتوشیمیایی؛ جمعیت؛ گیاه دارویی؛ گل‌راعی (Hypericum perforatum L.)؛ هیپریسین؛ هیپرفورین | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Phytochemical characteristics evaluation of 25 Hypericum perforatum L. populations in Iran’s natural habitats | ||
| نویسندگان [English] | ||
| A. Riazi1؛ N. Majnoun Hosseini2؛ H.A. Naghdi Badi3؛ M.R. Naghavi2؛ Sh. Rezazadeh4 | ||
| 1Ph.D. Student, Department of Agriculture and Plant Breeding, University College of Agriculture and Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran | ||
| 2Department of Agriculture and Plant Breeding, University College of Agriculture and Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran | ||
| 3Cultivation & Development Department of Medicinal Plants Research Center, Institute of Medicinal Plants, ACECR, Karaj, Iran | ||
| 4Department of Pharmacognosy and Pharmacy, Institute of Medicinal Plants, ACECR, Karaj, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Hypericin and hyperforin compounds are considered as the main active constituents of Hypericum perforatum L. In this research, phytochemical variations of 25 St. John’s Wort populations in Iran’s natural habitats were investigated. Plants were sampled randomly at the full flowering stage from Golestan, Mazandaran, Gilan, East Azerbaijan, West Azerbaijan, Ardabil, Kurdistan, Hamedan, Kohgiloyeh and Boyr-Ahmad, Qazvin, Zanjan, Khorasan and Tehran provinces during the spring and summer of 2010. Results indicated that the differences in the amounts of hypericin and hyperforin of leaf and flower tissues were found to be significant among populations (P<0.05). Flower tissues had more hypericin and hyperforin amounts as compared to leaf tissues. The amount of hyperforin in both tissues was higher than that of hypericin significantly. Simple correlation analysis showed positive significant correlations between leaf hypericin with dark and light glands density on the leaf and light glands density on the leaf surface area as well as positive significant correlation between leaf hyperforin and leaf hypericin. The principal components analysis indicated that the two components explained 66% of the total variance. The cluster analysis divided these populations into three groups with no consistency in their geographical distribution. In conclusion, the results indicated high variations of phytochemical characters among St. John’s Wort populations in Iran’s natural habitats, which can be utilized in the breeding programs. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| phytochemical, population, medicinal plant, Hypericum perforatum L, Hypericin, hyperforin | ||
| مراجع | ||
|
- نقدی‌بادی، ح.ع.، ضیایی، س.ع.، بقالیان، ک.، اهوازی، م. و خلیقی سیگارودی، ف.، 1382. مقایسه ژنوتیپ‌های مختلف گیاه هوفاریقون. پروژه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، 94 صفحه. - Azizi, M. and Dias, A., 2003. The study on morphological characteristics of Iranian St. John’s Wort (Hypericum perforatum L.) and active substances content by HPLC-DAD. Agricultural Sciences and Technology, 17: 21-30. - Azizi, M. and Omidbaigi, R., 2002. Effect of NP supply on herb yield, hypericin content and cadmium accumulation of St. John’s Wort (Hypericum perforatum L.). Acta Horticulturae, 576: 267-271. - Bagdonaite, E., Zygmunt, B. and Radusiane, J., 2001. Morphological and chemical evaluation of St. John's wort Hypericum perforatum from Lithuania. Herba Polonica, 47: 294-303. - Bagdonaitė, E., Janulis, V., Ivanauskas, L. and Labokas, J., 2007. Ex situstudies on chemical and morphological variability of Hypericum perforatum L. in Lithuania. Biologija, 53(3): 63-70. - Bagdonaite, E., Mártonfi, P., Repcák, M. and Labokas, J., 2010. Variation in the contents of pseudohypericin and hypericin in Hypericum perforatum from Lithuania. Biochemical Systematics and Ecology, 38(4): 634-640. - Bergonzi, M.C., Bilia, A.R., Gallori, S., Guerrini, D. and Vincieri, F.F., 2001. Variability in the content of the constituents of Hypericum perforatum L. and some commercial extracts. Drug Development and Industrial Pharmacy, 27: 491-497. - Briskin, D.P. and Gawienowski, M.C., 2001. Differential effects of light and nitrogen on production of hypericins and leaf glands in Hypericum perforatum. Plant Physiology and Biochemistry, 39(12): 1075-1081. - Büter, B., Orlacchio, C., Soldati, A. and Berger, K. 1998. Significance of genetic and environmental aspects in the field cultivation of Hypericum perforatum. Planta Medica, 64(5): 431-437. - Büter, K.B. and Büter, B. 2002. Ontogenetic variation regarding hypericin and hyperforin levels in four accessions of Hypericum perforatum L. Journal of Herbs, Spices and Medicinal Plants, 9(2-3): 95-100. - Campbell, M.H., May, C.E., Southwell, L.A., Tomlinson, J.D. and Michael, P.W., 1997. Variation in Hypericum perforatum L. (St. John's Wort) in New South Wales.PlantProtection Quarterly, 12: 64-66. - Çirak, C., Saglam, B., Ayan, A.K. and Kevseroglu, K., 2006. Morphogenetic and diurnal variation in some Hypericum species from Turkey during the course of ontogenesis. Biochemical Systematics and Ecology, 34: 1-13. - Çirak, C., Radusiene, J., Saglam, B. and Janulis,, V. 2007. Variation of bioactive substances and morphological traits in Hypericum perforatum populations from Northern Turkey. Biochemical Systematics and Ecology, 35(7): 403-409. - Çirak, C., Radusiene, J., Janulis, V. and Ivanauskas, L., 2008. Pseudohypericin and hyperforin in Hypericum perforatum from the Northern of Turkey: variation among populations, plant parts and phenological stages. Journal of Integrative Plant Biology, 50(5): 575-580. - Conforti, F., Statti, G.A., Tundis, R., Bianchi, A., Agrimonti, C., Sacchetti, G., Andreotti, E., Menichini, F. and Poli, F., 2005. Comparative chemical composition and variability of biological activity of methanolic extracts from Hypericum perforatum L. Natural Product Research, 19(3): 295-303. - Fox, L.R., Ribeiro, S.P., Brown, V.K., Masters, G.J. and Clarke, I.P. 1999. Direct and indirect effects of climate change on St. John’s Wort, Hypericum perforatum L. (Hypericaceae). Oecologia, 120: 113-122. - Kitanov, G.M., 2001. Hypericin and pseudohypericin in some Hypericum species. Biochemical Systematics and Ecology, 29(2): 171-178. - Lebaschi, M.H., Matin, A. and Sharifi Ashourzabadi, E., 2003. Comparison of hypericin between natural and agroecosystems. Pajouhesh-Va-Sazandegi (in Natural Resources): 16(2): 48-54. - Li, W. and Fitzloff, J.F., 2001. High performance liquid chromatographic analysis of St. John’s Wort with photodiode array detection. Journal of Chromatography B: Biomedical Sciences and Applications, 765: 99-105. - Maron, J.L., Elmendorf, S.C. and Vilà, M., 2007. Contrasting plant physiological adaptation to climate in the native and introduced range of Hypericum perforatum. Evolution, 61(8): 1912-1924. - Odabas, M.S., Radugienë, J., Camas, N., Janulis, V., Ivanauskas, L. and Çirak, C., 2009. The quantitative effects of temperature and light intensity on hyperforin and hypericins accumulation in Hypericum perforatum L. Journal of Medicinal Plants Research, 3(7): 519-525. - Poutaraud, A., Di Gregorio, F., Fook Tin, V.C. and Girardin, P., 2001. Effect of light on hypericins contents in fresh flowering top parts and in an extract of St. John’s Wort (Hypericum perforatum). Planta Medica, 67(3): 254-259. - Riazi, A., Majnoun Hosseini, N., Naghdi Badi, H., Naghavi, M.R., Rezazadeh, Sh. and Ajani, Y., 2011. The study of morphological characteristics of St. John’s Wort (Hypericum perforatum L.) populations in Iran’s natural habitats. Journal Medical Plants, 10(39): 49-64. - Sagratini, G., Ricciutelli, M., Vittori, S., Öztürk, N., Öztürk, Y. and Maggi, F., 2008. Phytochemical and antioxidant analysis of eight Hypericum taxa from central Italy. Fitoterapia, 79(3): 210-213. - Sirvent, T.M., Walker, L., Vance, N. and Gibson, D.M., 2002. Variation in hypericins from wild populations of Hypericum perforatum L. in the Pacific Northwest of USA. Economic Botany, 56: 41-48. - Smelcerovic, A., Zuehlke, S., Spiteller, M., Raabe, N. and Özen, T., 2008. Phenolic constituents of 17 Hypericum species from Turkey. Biochemical Systematics and Ecology, 36(4): 316-319. - Southwell, I.A. and Campbell, M.H., 1991. Hypericin content variation in Hypericum perforatum in Australia. Phytochemistry, 30(2): 475-478. - Southwell, I.A. and Bourke, C.A., 2001. Seasonal variation in hypericin content of Hypericum perforatum L. (St. John’s Wort). Phytochemistry, 56(5): 437-441. - Walker, L., Sirvent, T., Gibson, D. and Vance, N., 2001. Regional differences in hypericin and pseudohypericin concentrations and five morphological traits among Hypericum Perforatum plants in the North Western United States. Canadian Journal of Botany, 79(10): 1248-1255. - Zobayed, S.M.A., Afreen, F., Goto, E. and Kozai, T., 2006. Plant-environment interactions: accumulation of hypericin in dark glands of Hypericum perforatum. Annals of Botany, 98(4): 793-804.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,945 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,025 |
||