| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 2,846 |
| تعداد مقالات | 32,300 |
| تعداد مشاهده مقاله | 41,387,037 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 18,562,153 |
[مقاله کوتاه علمی] بررسی قابلیت کنترل زیستی مخمر Pichia guilliermondii جداسازی شده از پارک ملی دریاچه ارومیه در کنترل بیماریهای پس از برداشت انگور | ||
| مهار زیستی در گیاهپزشکی | ||
| دوره 8، شماره 2 - شماره پیاپی 16، اسفند 1399، صفحه 143-149 اصل مقاله (139.31 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله کوتاه | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/bcpp.1399.125940 | ||
| نویسندگان | ||
| لاچین مختارنژاد* 1؛ مهدی ارزنلو2 | ||
| 1بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی آذربایجان غربی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ارومیه، ایران | ||
| 2گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
| چکیده | ||
| بیماریهای پس از برداشت، خسارات فراوانی در انگور ایجاد کرده و باعث کاهش کیفیت و بازار پسندی محصول میشوند. این بیماریها توسط گروههای مختلف قارچی ایجاد می شوند که در بین آنها دو گونه Penicillium expansum وBotrytis cinerea مهمترین عوامل فساد پس از برداشت انگور در سراسر جهان میباشند. راهکار کنترل بیولوژیک جهت مدیریت بیماریهای پس از برداشت به دلیل تبعات منفی استفاده از ترکیبات شیمیایی، مورد توجه واقع شده است. در این تحقیق قابلیت بیوکنترل مخمرهای جداسازی شده از حوزه دریاچه ارومیه علیه عوامل پوسیدگی پس از برداشت حبه انگور مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از یازده جدایه مخمر Pichia guilliermondii جداسازی و شناسایی شده از پارک ملی دریاچه ارومیه استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی فعالیت بازدارندگی 11 جدایه مخمر در مهار رشد دو قارچ P. expansum و B. cinerea، به روش آزمون کشت متقابل روی محیط PDA نشان داد که سه جدایه مخمر P. guilliermondii تاثیر قابل قبولی در مهار هر دو قارچ مذکور داشتند. تاثیر سه جدایه مخمر P. guilliermondii منتخب در کاهش پوسیدگی حبههای انگور مایه‌زنی شده با قارچ‌های P. expansum وB. cinerea در شرایط انبار مشخص کرد که هر سه مخمر به‌طور معنیداری از میزان کپکزدگی و پوسیدگی حبههای انگور ممانعت کرد. جدایه شماره 8 این مخمر با 3/82 درصد کاهش تعداد حبههای آلوده، موثرترین تیمار در کنترل P. expansum بود. جدایه شماره 10 این مخمر با 5/78 درصد کاهش تعداد حبههای آلوده، موثرترین تیمار در کنترل پوسیدگی ناشی از B. cinerea بود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مخمر؛ کنترل بیولوژیک؛ بیماریهای پس از برداشت؛ انگور | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| [Short article] Evaluation of biocontrol potential of Pichia guilliermondii yeast isolated from Urmia Lake in control of postharvest diseases of grapevine | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Lachin Mokhtarnejad1؛ Mahdi Arzanlou2 | ||
| 1Plant Protection Research Department, West Azarbaijan Agricultural and Natural Resources Research Center, AREEO, Urmia, Iran | ||
| 2Plant Protection Department, Faculty of Agriculture, University of Tabriz, Tabriz, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Postharvest diseases cause a lot of damage to grapes and reduce the quality and marketability of the product. These infections are mainly caused by the fungal species Penicillium expansum and Botrytis cinerea, which are the most important pathogen of postharvest grape rot worldwide. Biological control has become important to control these postharvest diseases due to the recent global awareness of the side effects of chemical agents. In this study, the biocontrol ability of yeasts isolated from Urmia Lake basin against postharvest diseases of grapes has been investigated. We used 11 yeasts belonged to Pichia guilliermondii species isolated from Urmia Lake basin. The results of inhibitory activity of 11 P. guilliermondii isolates against two postharvest pathogens of grape, P. expansum and B. cinerea, showed that three yeast isolates can considerably inhibit both fungi in dual culture method on PDA medium. Three promising isolates were selected to reduce postharvest decays of grape at the storage period. The results exhibited that three yeast isolates could significantly reduce grape decays. The yeast isolate 8 by reducing 82.3% of grape decays, showed the strongest activity against P. expansum. The yeast isolate 10 was found the most effective isolate to suppress B. cinerea decay on grape by 78.5%. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| yeast, biological control, postharvest disease, grapevine | ||
| مراجع | ||
|
Antoon, J. & Loomans, M. 2020. Every generalist biological control agent requires a special risk assessment. BioControl, 66: 23–35. Arras, G. & Arru, S. 1999. Integrated control of postharvest citrus decay and induction of phytoalexins by Debaryomyces hansenii. Adv. Horticulture Science, 13: 76–81. Barkai–Golan, G. R. 2001. Postharvest disease of fruit and vegetables: Development and control. Amsterdam, NL: Elsevier Science B.V. 418 pp. Butinar, L., Spencer–Martins, I. & Gunde–Cimerman, N. 2007. Yeasts in high Arctic glaciers: the discovery of a new habitat for eukaryotic microorganisms. Antonie van Leeuwenhoek, 91: 277–289. Druvefors, U.A. 2004. Yeast biocontrol of grain spoliage moulds–mode of action of Pichia anomala. Doctor٫s dissertation, performed at the Department of Microbiology Swedish University of Agriculture Science. 44pp. EL–Neshawy, S.M. 1997. Nisin enhancement of biocontrol of postharvest disease of apple with Candida oleophila. Postharvest Biology and Technology, 10: 9–14. Etebarian, H.R., Sholberg, P.L., Eastwell, K.C. & Sayler, R.J. 2005. Biological control of apple blue mold with Pseudomonas fluorescens. Canadian Journal Microbiology, 51: 591–598. Freimoser, F.M., Rueda‑Mejia, M.P., Tilocca, B. & Migheli, Q. 2019. Biocontrol yeasts: mechanisms and applications. World Journal of Microbiology and Biotechnology, 35:154. Janisiewicz, W.J. & Korsten, L. 2002. Biological control of postharvest diseases of fruits. Annual Review of Phytopathology, 40: 411–441. Jijak, M.H., Lepoivre, P. & Grevesse, C. 1999. Yeast species for biocontrol of apple post–harvest diseases; an encouraging case of study for practical use. In: Upadhyay RK, Mukerji (eds). Biotechnological approaches in biocontrol of plant pathogens. Kluwer Academic/Plenum Publishers, New York, 31–49. Lillbro, M. 2005. Biocontrol of Penicillium roqueforti on grain–acomparison of mode of action of several yeast species. Master Theisis for the Agriculture Programme, animal science, performed at the Department of Microbiology. Swedish University of Agricultural Sciences, 21pp. Mokhtarnejad, L., Arzanlou, M. & Babai–Ahari, A. 2015. Molecular and phenotypic characterization of ascomycetous yeasts in hypersaline soils of UrmiaLake basin (NW Iran). Rostaniha, 16: 174–185. Sharma, R.R., Singh, D. & Singh, R. 2009. Biological control of postharvest diseases of fruits and vegetables bymicrobial antagonists: A review. Biological Control, 50: 205–221. Zak, J.C. & Wildman, H.G. 2004. Fungi in stressful environments. In: Mueller GM, Bills GF, Foster MS (ed) Biodiversity of fungi, inventory and monitoring methods. Elsevier/Academic, London, 303–315. Zhimo, V.Y., Biasi, A., Kumar, A., Feygenberg, O., Salim, S., Vero, S., Wisniewski, M. & Droby, S. 2020. Yeasts andBacterial Consortia from Kefir Grains Are Effective Biocontrol Agents of Postharvest Diseases of Fruits. Microorganisms, 8: 428. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 271 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 198 |
||