| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 2,846 |
| تعداد مقالات | 32,300 |
| تعداد مشاهده مقاله | 41,386,812 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 18,562,103 |
مقایسه کارایی جونده‌کش‌های دیفتیالون و برومادیولون علیه موش ورامین (Nesokia indica) | ||
| آفات و بیماری‌های گیاهی | ||
| دوره 73، شماره 1 - شماره پیاپی 79، شهریور 1384، صفحه 119-131 اصل مقاله (95.86 K) | ||
| نویسنده | ||
| محسن مروتی | ||
| چکیده | ||
| آزمایش‌ها در دو مرحله آزمایشگاهی (سال اول) و صحرایی (سال دوم) اجرا گردید. در آزمایشگاه بررسی‌های لازم روی سموم در 5 تیمار تحت شرایط تغذیه غیر‌انتخابی و تغذیه انتخابی صورت پذیرفت. در آزمایش‌های تک دزی موش‌های ورامین به طور میانگین در یک روز، 9/1 ± 17/17 گرم/ موش باراکی (بلاک)، 2 ± 7/16 گرم/ موش لانی‌رت و 9/3 ± 2/16 گرم/ موش باراکی (پلت) مصرف نمودند. در آزمایش‌های تغذیه انتخابی درصد رجحان غذائی این سموم نسبت به هویج که غذای معمول می‌باشد به ترتیب 04/33% هویج، 65/25% باراکی (بلاک)، 92/24% لانی‌رت (گرانول) و 33/16% باراکی (پلت) تعیین گردید. در تمامی موارد آزمایش‌های تک دزی روی این گونه علائم مسمومیت شامل خونریزی از بینی و مقعد از روز چهارم و مرگ و میر از روز ششم الی دهم به طور 100% مشاهده گردید. در مرحله دوم، آزمایش‌ها در صحرا در قالب طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با سه تیمار و یک شاهد در 4 تکرار انجام گرفت. تیمار اول شامل استفاده از جونده‌کش باراکی به صورت پلت، تیمار دوم همین ترکیب به صورت واکس بلاک، تیمار سوم جونده‌کش لانی‌رت به مقدار20 گرم در هر لانه مرکب و تیمار چهارم بدون سم‌گذاری به صورت شاهد انجام شد. درصد تلفات جونده‌کش باراکی به صورت واکس بلاک و پلت به ترتیب 75/97% و 25/97% و لانی‌رت 75/94% محاسبه گردید. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آنتی کواگولانت؛ باراکی؛ دیفتیالون؛ لانی‌رت؛ برومادیولون؛ موش ورامین؛ جونده‌کش | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Comparison of the efficacy of the rodenticide Difethialone with Bromadiolone against Nesokia indica | ||
| نویسندگان [English] | ||
| M. Morovati | ||
| چکیده [English] | ||
| The experiments were conducted in two phases under laboratory and field conditions. Laboratory tests were performed in 5 treatments under Choice and No-choice feeding conditions. In the single-dose experiments N. indica consumed on an average 17.17±1.9 gm/animal Baraki-wax block, 16.2±3.9 gm/animal Baraki-pellet and 16.7±2 gm/animal Lanirat. Food preference results in N. indica were determined as 33.04% (carrot), 25.65% (Baraki-Wax block), 24.92% (Lanirat) and 16.33% (Baraki-Pellet). Toxicity symptoms like nose and anal bleeding was observed from the 4th day and 100% mortality was observed from the 6th day until the 10th day after initiation of the experiment. In the second phase, the experiments in the field were performed using completely randomized block design in four replicates with three experimental and one control blocks. 20 gm/complex burrow of Baraki (Pellet), wax block and Lanirat were used in the three experimental blocks respectively and the fourth block was kept as control without application of any rodenticide. The percentage of success was determined using Henderson and Tilton (1955) formula. Percent success observed in N. indica by Baraki wax block and pellet was 97.75% and 97.25% respectively and about 94.75% when Lanirat was used. The LD50 value of Difethialone for N. indica was estimated as 0.82 mg/kg BW. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Anticoagulants, Baraki, Difethialone, Bromadialone, Nesokia indica, Rodenticide | ||
| مراجع | ||
|
HAYES, W., 1982. Pesticides studied in man. Williams and Wilkins, Baltimore, 672 pp. HENDERSON, C. F. and E. W. TILTON, 1955. Test with acaricides against the brown mite. Journal of Economic Entomology 48:157-161. LECHVIN, J. C., 1986. Confer. Europe Assoc. Pestic. Appl. Parasitism, Geneva MARSH, R. E., 1985. The susceptibility of dogs to anticoagulant rodenticides. Vet Facts pp. 1-17. MARSHALL, E. F., 1992. The effectiveness of Difethialone for controlling Norway rats and house mice under field conditions. Proceedings of the Vertebrate PestConference, California, USA. NAHAS, K. G., LORGUE and M. MAZALLON, 1989. Difethialone: a new anticoagulant rodenticide for use against warfarin-resistant and susceptible strains of Rattus norvegicus and Mus musculus. Ann. Rech. Vet. 20 (2): 154-1640 PRAKASH, I., 1986. Rodent Pest Management, CRC Press, Inc. pp. 68-76. SAXENA, Y. 1999. Laboratory studies on Difethialone bait efficacy against some rodent species. NationalAcademy Science Letters. SAXENA, Y. and K. SAXENA, 1994. Toxicity of Difethialone against Meriones hurrianae under no-choice feeding test. Journal of the Bombay Natural History Society, 91:3, 448-449. SAXENA, Y. and H. BHASIN, 1991. Agility of novel second generation anticoagulants against field rodents. NationalAcademy Science Letters, 14:12, 483-485. SHAHROKHI, M. R., 1365. To study the Bioecology and control measures of N. indica in KhorasanProvince. (Unpublished). TOMLIN, C. D. S., 1997. The Pesticide Manual, 11th ed. British Crop Protection Council. VUKAS, M., B. MANOJLOVIC, A. IZABEL, M. CVETKOVIC, M. KOSTIC and J. V. SABOVL, 1993a. Effectiveness of the control of rodents in public places and on lucerne with the rodenticide Baraki (Difethialone). Zastita-Bilja, 44:2, 157-166. VUKAS, M., B. MANOJLOVIC, A. IZABEL, M. CVETKOVIC, M. MIKOSTIC and V. SABOVLJEVIC, 1993b. Study of the toxicity of Difethialone to Rattus norvegicus under laboratory conditions.Acta Horticulturae, No. 422, 384-391. VUKAS, M., N. DIMIC, M. INJAC, P. PERIC, S. KRNAJAIC, F. POLENSY, 1995. Optimization of rodenticide application in orchard protection. Acta Horticulturae, No. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 309 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 134 |
||