| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 2,873 |
| تعداد مقالات | 32,555 |
| تعداد مشاهده مقاله | 42,417,959 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 19,193,831 |
ارزیابی مقاومت نسبی برخی ارقام تجاری و ژنوتیپ‌های امیدبخش گردو به شانکر پوستی سطحی (Brenneria nigrifluens) | ||
| نهال و بذر | ||
| مقاله 6، دوره 35، شماره 1، خرداد 1398، صفحه 109-120 اصل مقاله (921.48 K) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/spij.2019.120344 | ||
| نویسندگان | ||
| نسیم سلیمانی1؛ منصوره کشاورزی* 2؛ نادر حسن‌زاده3؛ داراب حسنی2؛ اصغر سلیمانی4 | ||
| 1دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی و صنایع غذایی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
| 2دانشیار، پژوهشکده میوه‌های معتدله و سردسیری، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران. | ||
| 3استاد، دانشکده کشاورزی و صنایع غذایی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
| 4کارشناس، پژوهشکده میوه‌های معتدله و سردسیری، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران. | ||
| چکیده | ||
| شانکر پوستی سطحی با عامل باکتریایی Brenneria nigrifluens از بیماری‌های مهم گردو است که باعث کاهش عملکرد و کیفیت چوب، زوال تدریجی و مرگ درخت می‌شود. در این تحقیق مقاومت نسبی چهار ژنوتیپ امیدبخش بومی گردو H2-12،H2-1، 88-1، KZ3، یک رقم داخلی جمال و هشت رقم تجاری خارجی لارا (Lara)، سر (Serr)، پدرو (Pedro)، وینا (Vina)، شینوا (Shinova)، چندلر (Chandler)، روند (RDM) و شاهد حساس هارتلی (Hartley) به این بیماری و ارتباط آن با اندام مایه‌زنی شده مطالعه شد. نمونه‌های بیماری از استان کهگیلویه و بویراحمد جمع‌آوری و سویه‌های باکتری عامل جداسازی و توسط آزمون‌های فنوتیپیک رایج شناسایی شدند. مخلوط چهار سویه منتخب به‌عنوان مایه تلقیح بکار برده شد. ارقام و ژنوتیپ‌ها در زمستان 1391 پیوند و شاخه و تنه آن‌ها در بهار سال 1394 در شرایط باغی مایه‌زنی شده و طول شانکر 18 ماه بعد در زمستان 1395 اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که باکتری عامل شانکر گونه B. nigrifluens بود. طول شانکر در ارقام و ژنوتیپ‌های گردو متفاوت بود. بر این اساس، ارقام هارتلی و شینوا با میانگین طول شانکر به ترتیب چهار و 75/1 سانتی‌متر حساس‌ترین و مقاوم‌ترین ژنوتیپ‌ها شناسایی شدند. هیچ‌کدام از ژنوتیپ‌های گردو کاملاً مقاوم نبود. هر دو اندام شاخه و تنه حساسیت نشان دادند اما تنه با میانگین طول شانکر 91/2 سانتی‌متر حساس‌تر از شاخه با میانگین 90/1 سانتی‌متر ارزیابی شد. بین قطر اندام و طول شانکر همبستگی مثبت معنی‌داری (**56/0 = r) دیده شد. نتایج این پژوهش نشان‌دهنده تفاوت در سطح مقاومت ارقام و ژنوتیپ‌های بررسی شده در این پژوهش به بیماری شانکر پوستی سطحی بود و با توجه به تاثیر بسزای تنش آبی بر شدت این بیماری و شرایط خشکسالی حاکم بر کشور، شناسایی و کاشت ارقام با مقاومت نسبی بیشتر می‌تواند در کاهش میزان خسارت اقتصادی آن موثر باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گردو؛ مایه تلقیح؛ طول شانکر؛ شاخه؛ تنه | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Evaluation of Relative Resistance of Some Walnut Commercial Cultivars and Promising Genotypes to Shallow Bark Canker (Brenneria nigrifluens) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| N. Soleymani1؛ M. Keshavarz2؛ N. HassanZadeh3؛ D. Hasani2؛ A. Soleymani4 | ||
| 1M. Sc. Student, Faculty of Agriculture and Food Industries, Sciences and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran. | ||
| 2Assosiate Professor, Temperate Fruits Research Center, Horticultural Sciences Research Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization, Karaj, Iran. | ||
| 3Professor, Faculty of Agriculte and Food Industries, Sciences and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran. | ||
| 4Expert, Temperate Fruits Research Center, Horticultural Sciences Research Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization, Karaj, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Shallow bark canker caused by Brenneria nigrifluens is an important walnut disease which causes reduction in yelid and wood quality, tree decline and death. In this research, relative resistance of four local walnut genotypes KZ3, 88-1, H2-12, H2-1, one improved cv. Jamal, and eight commercial introduced cultivars; Lara, Serr, Pedro, Vina, Shinova, Chandler, RDM and Hartley (susceptible control) to brack canker and its relationship with the inoculated organs were evaluated. Disease samples were collected from Kohgiloyeh and Boyrahmad province and causal bacterial strains isolated and identified using common phenotypic tests. A mixed suspension from four selected strains was used as inoculum. Plant materials were grafted in winter 2012 and inoculated in spring 2015 in orchard conditions and canker length was measured 18 months later in winter 2016. The canker causal agent was identified as Brenneria nigrifluens. Canker severity was different among walnut genotypes and cultivars, Hartley and Shinova with average canker length at four centimeters and 1.75 cm were rated as the most susceptible and resistant, respectively. No cultivar or genotype was completely resistant. Both shoot and trunk were susceptible, but trunk with mean canker length of 2.91 cm was more susceptible than shoot with 1.90 cm mean canker length. A significant positive correlation was found between organ diameter and canker length (r = 0.56**). Walnut cultivars and genotypes demonstrated different levels of resistance to shallow bark canker. Considering adverse effects of drought on canker severity and prevailing drought conditions in Iran, identification and growing walnut cultivars with relative resistance to this disease can reduce economic losses. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Walnut, inoculum, canker length, shoot, trunk | ||
| مراجع | ||
|
Anomymous. 2005. Iran agricultural statistic database for 2004-2005. Statistic and Data Technology Office, Ministry of Jihad-e- Agriculture, Tehran, Iran.
Anonymous. 2007. Walnut shallow bark canker pathogen. Brenneria (=Erwinia) nigrifluens (Revised 12.07, updated 12/07). http://www.ipm.ucdavis.edu.PMG/r881100611.html.
Anonymous. 2012. FAO statstics database. http://www.fao.org/faostat/en/data/QC.
Baradan, G., and Ghasemi, A. 2004. Aetiology of walnut tree cankers in Kerman province. pp. 385. In: Proceedings of the 16th Iranian Plant Protection Congress, Tabriz, Iran (in Persian).
Biosca, E. G., and Lopez, M. M. 2012. Detection and identification methods and new tests as developed and used in the framework of the COST873 for bacteria pathogenic to stone fruits and nuts. Plant Pathology 94: S1.105-S1.113.
Bradbury, J. F. 1984. Genus II. Xanthomonas Dowson. pp. 196-210. In: Krieg, N. R., and Holt, J. C. (eds.) Bergy's Manual of Systematic Bacteriology, Volume 1. Williams and Wilkins Co., Baltimore.
Frutos, D. 2010. Bacterial diseases of walnut and hazelnut and genetic resources. Plant Pathology 92: S1.79-S1.85.
Gonzalez, R., Lopez, M. G. L., Biosca, E. G., Lopez, F., Santiago, R., and Lopez, M. M. 2001. First report of bacterial deep bark canker of walnut caused by Brenneria rubrifaciens in Europe. Plant Disease 86: 696.
Harighi, B. 2006. Phenotypic characteristics of walnut bark canker agent in Kordestan. pp. 319. In: Proceedings of the 17th Iranian Plant Protection Congress, Karaj, Iran (in Persian).
Hassani, D., Haghjoeyan, R., Damyar, S., Soleimani, A., and Atefi, J. 2007. Evaluation of selected Iranian walnut genotypes and foreign cultivars. pp. 286-290. In: Proceedings of the International Conference, Belarus.
Jalili Marandi, R., and Hakimi Rezaee, J. 2003. Hazelnut, Almond and Walnut Culture. Jihad Daneshgahee Publ., West Azarbijan, Urmia, Iran, 204 pp. (in Persian).
Kado, C. I., Moller, W. J., and Ramos, D. E. 1976. Deep bark canker, search for varieties resistant to deep bark canker http://walnutresearch.ucdavis.edu.
Keshavarzi, M. 2013. Walnut tree diseases in Iran, identification and control. Agricultural Research, Education and Extension, Tehran, Iran, 135 pp. (in Persian).
Lelliot, R. A., and Stead, D. E. 1987. Methods for the diagnosis of bacterial diseases of plants. Blackwell Scientific Publication, Boston, USA. 216 pp.
López, M. M., Marti, R., Morente, C., Orellana, N., Ninot, T., and Aleta, N. 1994. Bacterias fitopatigens indentificadas en nogal en espen. Investigations Agraria, Fuera Serie 2: 307-314.
Loreti, S., Galleli, A., Piccirillo, A., and Belisario, A. 2006. Bacterial bark canker on English walnut. Acta Horticulturae 705: 433-436.
Menard, M., Delort, F., Baudry, A., and Saux, M. 2004. First report of bacterial canker of walnut caused by Brenneria nigrifluens in France. Plant Disease 88: 220.
Meyer, D., Menard, M., Delort, F., Ligret, F., and Manceau, C. 2007. The causal agent of the vertical oozing canker of walnut is a population within Xanthomonas arboricola pv. juglandis identified by AFLP analysis. Cost Action 873, Bacterial Diseases of Stone Fruits and Nuts. 47 pp.
Moretti, C., and Buonaurio, R. 2010. Immature walnut fruit inoculation for evaluation of Brenneria nigrifluens pathogenicity. Phytopatholia Mediterranea 49: 80-83.
Moretti, C., Silvestri, F. M., Rossini, E., Natalini, G., and Buonaurio, R. 2007. A protocol for rapid identification of Brenneria nigrifluens among bacteria isolated from bark cankers in Persian walnut plants. Plant Pathology 89: 211-218.
Morone, C., Janse, J. D., and Scortichini, M. 1998. Bark canker of Persian walnut (Juglans regia) tree incited by Erwinia nigrifluens in Italy. Phytopathology 146: 637-639.
Ogawa, J. M., and English, H. 1991. Diseases of temperate zone tree fruit and nut crops. UCANR Publication. 3345. 464 pp.
Piccirillo, P. 2003. II quadro fitopatologico del noce (Juglans regia L.) attraverso le osservazioni dell-ISF di Caserta. Frutticoltura 10: 39-43.
Rahimian, H. 1986. Waknut bacterial canker in Sari. pp. 150. In: Proceedings of the 9th Iranian Plant Protection Congress (in Persian). Ramos, D. E. 1998. Walnut production manual. UCANR Publication 3373. 320 pp.
Saccardi, A., Bonnetti, V., Melegatti, A., and Cristini, M. 1998. Occurrence of Erwinia nigrifluens on English walnut (Juglans regia) in the Veneto region (Northern Italy). Plant Pathology 80: 63-65.
Schaad, N. W, Jones, J. B. and Chun, W. 2001. Laboratory guide for identification of plant pathologenic bacteria. 3rd ed. American Phytopathological Society, St. Paul, Minnesota, USA. 373 pp.
Tabatabaee, M., Dehlavi, M., and Ahmadi, A. 1398. Walnut, Hiccori and Pecan. Jihad Daneshgahi Publication. pp. 406 (in Persian).
Wilson, E. E., Starr, M. P., and Berger, J. A. 1957. Bark canker, a bacterial disease of the Persian walnut trees. Phytopathology 47: 669-673.
Yousefikopaei, F., Taghavi, S. M., and Banihashemi, Z. 2004. Distribution and aetiology of walnut bark canker in Fars and Kohgilooyeh and Bourahmad provinces. pp. 387. In: Proceedings of 16th Iranian Plant Protection Congress (in Persian).
Yousefikopaei, F., Taghavi, S. M., and Banihashemi, Z. 2007. Occurrence of shallow bark canker of walnut in Southern provinces of Iran. Pakistan Journal of Biological Sciences 10: 1507-1512.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 424 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 341 |
||