- همه نشریات
- نشریات علمی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویچ کشاورزی
- مجلات ترویجی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- سایر نشریات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- نشریات علمی انجمن ها
- علوم آب و خاک
- علوم اقتصاد و ترویج کشاورزی
- علوم جنگل, مرتع و آبخیزداری
- علوم دامی و شیلات
- علوم زراعی و باغی
- علوم گیاهپزشکی
- علوم مهندسی و مکانیزاسیون کشاورزی
- نشریات با زبان انگلیسی
- نشریات با زبان فارسی
- نشریات دانشگاه آزاد اسلامی
- نشریات علمی
پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 283 |
| تعداد نشریات سازمان | 81 |
| تعداد شماره‌ها | 2,727 |
| تعداد مقالات | 31,054 |
| تعداد مشاهده مقاله | 28,195,422 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 16,255,196 |
مقایسه‌ی احتمال خطر تخریب سرزمین با مدل پیشنهادی RALDE2 در دو شهرستان استان خوزستان با شرایط اقلیمی متفاوت | ||
| پژوهش های آبخیزداری | ||
| مقاله 6، دوره 31، شماره 3 - شماره پیاپی 120، مهر 1397، صفحه 56-77 اصل مقاله (1.43 M) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/wmej.2018.122180.1124 | ||
| نویسندگان | ||
| مسعود مسعودی* 1؛ مریم الهایی سحر2 | ||
| 1گروه مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز | ||
| 2بخش مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز | ||
| چکیده | ||
| پژوهش حاضر با هدف دست‌یابی به مدل جدید تهیه شد. این مدل شاخص‌‌‌های مختلفی را از جنبه‌‌‌ها یا معیارهای تخریب سرزمین و بیابان‌‌‌زایی، یعنی عوامل طبیعی، انسانی و روند تخریب برای یافتن منطقه‌‌ای با خطر بالاتر تخریب و اندازه‌‌‌گیری احتمال وقوع شرایط تخریب بدتر در این مناطق درنظرمی‌گیرد. برای ارزیابی خطر تخریب سرزمین، دو منطقه در شهرستان‌های مسجدسلیمان و امیدیه در شمال‌شرقی و جنوب‌شرقی استان خوزستان انتخاب شدند. دلیل انتخاب این دو منطقه تفاوت در شرایط اقلیمی‌شان بود. نقشه‌ی نهایی خطر تخریب سرزمین با تلفیق هر سه نوع لایه‌های طبیعی و انسانی و روند تخریب، در مقایسه با وضعیت کنونی تخریب در نرم‌‌‌افزار جی‌آی‌اس تهیه شد. برای نشان دادن تصویر آماری دقیق‌‌‌تری از خطر تخریب در آینده، مناطق درمعرض‌خطر به زیرگروه‌هایی با احتمال‌های مختلف خطر طبقه‌‌‌بندی شدند. درصد احتمال خطر با درنظرگرفتن عوامل توان و روند تخریب سرزمین، و با تأکید بر عامل روند بررسی و مدل ارزیابی خطر تخریب سرزمین (RALDE)معرفی شد. نتایج مقایسه‌ی وضعیت خطر تخریب عوامل بررسی‌شده در دو منطقه براساس میانگین وزنی خطر نشان دادند که وضعیت خطر تخریب عوامل انسانی، طبیعی، روند و وضعیت فعلی و درنهایت خطر تخریب سرزمین در منطقه‌ی امیدیه (همه‌ی عوامل با میانگین وزنی بیشتر از 5/2) با شرایط اقلیمی گرم و خشک، از مسجدسلیمان (فقط عوامل طبیعی و وضعیت فعلی با میانگین وزنی بیشتر از 5/2) با آب‌وهوای مرطوب‌تر، بیشتر و حادتر است. این پژوهش نشان داد که تخریب در منطقه‌ی گرم و خشک استان خوزستان بیشتر است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تخریب سرزمین؛ درصد احتمال خطر؛ سامانه‌ی اطلاعات جغرافیایی؛ عوامل انسانی؛ عوامل طبیعی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| A Comparison of Land Degradation Risk Using the RALDE2 Proposed Model in Two Townships with Different Climates in the Khuzestan Province | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Masoud Masoudi1؛ Maryam Elhaei Sahar2 | ||
| 1Department of Natural Resources and Environmental Engineering, Faculty of Agriculture, University of Shiraz, Shiraz | ||
| 2Department of Natural Resources and Environmental Engineering, Shiraz University | ||
| چکیده [English] | ||
| The present research attempts to develop a new model. This model considers various indicators with different aspects or criteria of land degradation and desertification, namely natural and human, and trend of degradation for finding areas with higher rate of degradation, and measuring the probability of its occurrence of worse case in these areas. Two areas in the northeast (Masjed Soleiman) and southeast (Omidieh) of the Khuzestan Province were selected as the study areas. These two areas were selected because of their differences in the climatic conditions. The final land degradation risk map was produced by overlaying all three natural, human and trend of degradation types compared with the present state of degradation using the GIS software. Furthermore, the areas under risk were classified to subclasses with different levels of probability level to show a statistical picture of risk in the future. In this method the percentage of the risk probability is evaluated according to the trend and potential of degradation and the emphasis was on the trend of degradation against its potential. More over, the proposed model is named Risk Assessment of Land Degradation (RALDE). A comparison of risk assessment in both areas based on the weighted average indicates that the risk of degradation in the human, natural, trend, present state and finally in land degradation risk in the Omidieh zone (all factors with a weighted average of more than 2.5) with an arid and warm climate is more hazardous than that of the Masjed Soleiman zone (only two factors natural & current status with a weighted average more than 2.5) with a semi humid and moderate climate. This study indicated that the arid and warm climate of Khuzestan Province is more conducive to land degradation. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| GIS, human factors, Land degradation, natural factors, risk probability of hazard | ||
| مراجع | ||
|
Ahmadi H. 2005. Reporting the model of desertification intensity using the proposed model IMDPA. Tehran, Tehran University. (In Persian). Badiee Namaghi H. 2010. Assessment of current state of desertification using RS and GIS to compare FAO_UNEP and MEDALUS models (A case study: South of Nishabur in Khorasan Razavi Province). M.Sc. thesis. Shiraz University. (In Persian). Bai ZG, Dent DL, Olsson L, Schaepman ME. 2008. Global assessment of land degradation and improvement; Identification by remote sensing. Report 2008/01, ISRIC, Wageningen. Chamanpira Gh, Zehtabian Gh, Ahmadi H. 2006. Application of the ICD method for determining the severity of desertification in Koohdasht Watershed. Journal of the Iranian Natural Resources, 59(1): 543–555. (In Persian). Dimobe K, Ouédraogo A, Soma S, Goetze D, Porembski S, Thiombiano A. 2015. Identification of driving factors of land degradation and deforestation in the Wildlife Reserve of Bontioli (Burkina Faso, West Africa). Global Ecology and Conservation, 4(2): 559–571. Dregne HE. 1998. Desertification assessment. In: Lal R, Blum WH, Valentine C, Stewart BA (eds) Method of assessment for soil degradation. CRC, New York, p. 441–458. Dregne H, Kassas M, Rozanov B. 1991. A new assessment of the world status of desertification. Desertification Control Bulletin, 20(2): 6–18. Ekhtesasi MR, Mohajeri S. 1995. Iranian classification of desertification method. 2nd National Conference of Desertification and Combating Desertification Methods. (In Persian). FAO. 1994. Land degradation in South Asia: its severity causes and effects upon the people. FAO, UNDP and UNEP: Rome. FAO-UNEP. 1984. Provisional methodology for assessment and mapping of desertification. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rome, 84 p. FAO-UNEP. 2001. Land degradation assessment in dry land (LADA), United Nation Environmental Program. Global Environment Facility (GEF). Feoli E, Giacomich P, Mignozzi K, Oztürk M, Scimone M. 2003.Monitoring desertification risk with an index integrating climatic and remotely-sensed data: An example from the coastal area of Turkey.International Journal Management of Environmental Quality, 14(1): 10–21. Grainger A. 2015. Island degradation neutrality feasible in dry areas?. Journal of Arid Environments, 112(1): 14–24. Khosravi H. 2005. Application of MEDALUS in the desertification of Kashan. MSc thesis, University of Tehran. Kosmas C, Kirkby M, Geeson N. 1999. Methodology for mapping environmentally sensitive areas to desertification. Project report. European Commission. Belgium, 88 p. Li A, Han Z, Xu J, Ma S, Huang G. 2006. Transformation dynamics of desertification in Horqin Sandy Land at the beginning of the 21st century. Acta Geographica Sinica, 61(9): 976–984 (in Chinese with English abstract). Masoudi M. 2010. Risk assessment and remedial measures of land degradation in part of southern Iran. LAMBERT Academic Publishing, Germany. Masoudi M, Amiri E. 2015. A new model for hazard evaluation of vegetation degradation using DPSIR framework, a case study: Sadra Region, Iran. Polish Journal of Ecology, 63(1): 1–9. Masoudi M, Jokar P. 2017. A new model for desertification assessment using geographic information system (GIS) − a case study, Runiz Basin, Iran. Polish Journal of Ecology, 65(2): 236–246. Masoudi M, Jokar P, Pradhan B. 2018. A new approach for land degradation and desertification assessment using geospatial techniques. Nat. Hazards Earth Syst. Sci, 18 (4): 1133–1140. Masoudi M, Patwardhan AM, Gore SD. 2006. Risk assessment of water erosion for the Qareh Aghaj Sub Basin, Southern Iran. Stochastic Environmental Research and Risk Assessment, 21(1):15–24. Oldeman LR, Hakkeling RTA, Sombroek WG. 1991. World map of the status human induced soil degradation: an explanatory note. Wageningen, International Soil Refernce and Information Centre,Nairobi, UNEP, 27pt3 maps. Revised edition. Rafieeamam A. 2004. Investigation of desertification of varamin plain, based on water and soil. MSc thesis, University of Tehran. (In Persian). Reynolds JF. 2001. Desertification, In Encyclopedia of Biodiversity, edited by Simon A. Levin, Academic Press (San Diego, CA.), pp. 61–78. Reynolds JF, Stafford Smith M. 2002. Do humans cause deserts? In: Reynolds JF, Stafford Smith M (eds) Global desertification: Do humans cause deserts? Dahlem University Press, Berlin, pp. 1–22. Salehi M. 2017. Evaluation and modelling of the current state of land degradation in Fars province using remote sensing and GIS. MSc thesis. Shiraz University. (In Persian). Smiraglia D, Ceccarelli T, Bajocco S, Salvati L, Perini L. 2016. Linking trajectories of land change, land degradation processes and ecosystem services. Environmental Research, 147(1): 590–600. Tahmasebi Birjani A M. 2006. Investigation of the type and severity of effective factors in desertification (land degradation) in Yazd province. Journal of Socio-Economic Sciences of Forest and Range, Issue, 70: 32– 24. (In Persian). Thomas DSG, Middleton NJ. 1994. Desertification: Exploding the myth. John Wiley & Sons Ltd., Chichester, UK, ISBN 0–471–94815–2, xiv + 194 pp. UNCED. 1992. Managing fragile ecosystems: combating desertification and drought Agenda 21, Chapter 12 United Nations Conference on Environment and Development http://wwwunorg/esa/sustdev/documents/agenda21. Accessed August 5, 2005. UNEP. 1994. United Nations Convention to Combat Desertification in those countries experiencing serious drought andror desertification, particularly in Africa. UNEP, Geneva. Vahedi M. 2014. Hazad assessment of land degradation using a proposed model based on geographic information system; case study: Fars Province. MSc thesis, Shiraz University. (In Persian). Van Lynden GWJ, Oldeman LR. 1997. Assessment of the status of human-induced soil degradation in south and southest Asia (ASSOD). International Soil Reference and Information Centre, 35 p. Zakeri Nejad R. 2010. Evaluation of desertification risk potential using GIS and IMDPA model in Mazeijan Zarin-Dasht Region, Fars Province. MSc thesis, Shiraz University. (In Persian). | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 291 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 644 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب