| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 2,873 |
| تعداد مقالات | 32,555 |
| تعداد مشاهده مقاله | 42,418,818 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 19,194,414 |
برهمکنش زمان کاربرد و میزان مصرف علف‌کش نیکوسولفورون در کنترل علف‌هرز قیاق در ذرت | ||
| دانش علف‌های هرز ایران | ||
| مقاله 1، دوره 14، شماره 1، شهریور 1397، صفحه 1-10 اصل مقاله (1.03 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/ijws.2018.1401.01 | ||
| نویسندگان | ||
| فاطمه عین الهی1؛ مصطفی اویسی* 2؛ حمید رحیمیان3 | ||
| 1پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران | ||
| 2پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران | ||
| 3مدیر مسول | ||
| چکیده | ||
| به منظور بررسی تاثیر مقادیر و زمان‌های مختلف کاربرد علف‌کش نیکوسولفورون در کنترل قیاق در ذرت، آزمایشی مزرعه‌ای طی یک فصل رشد انجام شد. آزمایش بصورت کرت‌های خرد شده، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا شد. پنج سطح علف‌کش (۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ گرم ماده موثره در هکتار معادل ۰، ۵۰، ۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۵ درصد غلظت توصیه شده) بعنوان کرت اصلی و سه زمان کاربرد علف‌کش (دو تا چهار برگی،چهار تا شش برگی و شش تا هشت برگی ذرت) بعنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. برای توصیف رابطه بین مقدار علف‌کش و زیست توده علف هرز در هر زمان کاربرد، از مدل استاندارد غلظت-پاسخ استفاده گردید. برآورد پارامترها نشان داد که با تاخیر در زمان سمپاشی، مقدار چهار پارامتر U (میزان زیست توده قیاق بدون کاربرد علف‌کش)، L(میزان زیست توده قیاق در مقادیر بالاتر از غلظت توصیه شده)، ED50(مقدار علف‌کش لازم جهت کاهش 50 درصدی زیست توده قیاق) و ED90 (مقدار علف‌کش لازم جهت کاهش 90 درصدی زیست توده قیاق) بصورت خطی افزایش یافت. جایگذاری پارامترهای مذکور با روابط خطی به عنوان زیر مدل در مدل غلظت-پاسخ، منجر به مدل تلفیقی شد که به کمک آن می‌توان از روی دو متغیر، غلظت علف‌کش، زمان مصرف علف‌کش و وزن خشک علف‌هرز را توصیف نمود. نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین زیست توده (8/20478 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه ذرت (74/12108 کیلوگرم در هکتار) درمرحله اول کاربرد علف‌کش با مقدار 5/2 لیتر در هکتار (معادل 125 درصد غلظت توصیه شده) بدست آمد. هنگامی که سمپاشی تا مرحله 8-6 برگی ذرت به تعویق افتاد، میزان زیست توده نهایی ذرت در حداکثر غلظت علف‌کش، به 3/15625 کیلوگرم و عملکرد دانه به 7/8759 کیلوگرم در هکتار کاهش یافت. کاربرد علف‌کش در 4-2 برگی ذرت با غلظت کاهش یافته ۷۵ درصد غلظت توصیه شده در هکتار توانست وزن خشک قیاق را از 9/144 به 2/41گرم در متر مربع کاهش دهد و از خسارت به ذرت جلوگیری نماید. نتایج مطالعه حاضر به افزایش کارایی غلظت علف‌کش برای کنترل قیاق در ذرت کمک خواهد کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| غلظت-پاسخ؛ قیاق؛ نیکوسولفورون؛ غلظت کاهش یافته | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Interactions of Herbicide Doses and Application Time on Sorghum halepense Control in Maize (Zea mays) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Hamid Rahimian3؛ | ||
| چکیده [English] | ||
| A field experiment was conducted to determine the interaction effects of herbicide timing and doses on the control of Sorghum halepense in maize. The experiment was a split plot in randomized complete block design (RCBD) with three replications. Main plots were herbicide doses (0, 40, 60, 80, 100 g.ae of nicosulfuron) and sub-plots comprised herbicide timing (maize growth stages: 2-4 leaves, 4-6 leaves and 6-8 leaves). Standard dose response model was used to describe the relationship between weed biomass and herbicide doses at each herbicide application time. Estimated parameters showed that herbicide application delay increased U, L, ED50, ED90 parameters linearly. The highest yield of maize (20478.8 kg/h) was obtained by 2.5 lit/ha herbicide applied at 2-4 leaves of maize growth stage. Recommended dose of herbicide resulted in 12108.74 kg/h maize yield when it was applied at 6-8 leaves maize growth stage. In summary, 1.5 lit/ha herbicide applied at 2-4 leaves growth stage of maize gave acceptable control and decreased S. halepense biomass from 144.9 to 41.2 g/m2. The respected amount of weed biomass was not able to compete with maize and make damage. Results of the current study can be used in S. halepense management programs in maize fields. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| dose-response, johnsongrass, nicosulfuron, reduced dose | ||
| مراجع | ||
|
Baskin, C. and Baskin, J. 2014. Seed ecology, biolgeography, and evolution of dormancy and germination. Second edition. 87-100. Bruce, J.A.B.C., Penne, D. and Kells, J.J. 1996. Effect of growth stage and environment onfoliar absorption,translocation,metabolism andactivity of nicosulfuron in quacggrass. Weed Science. 44: 447-454. Cox, W.J.R., Hahn, R. and Stachowski, P.J. 2006. Time of weed removed with glyphosate affects corn growth and yield components. Agronomy Journal. 98: 349-353. Dexter, A.G. 1993. Herbicides spray drift. North Dakota Press. 3: 1-13. Dennis, B. Johnson and Jason K. Norsworthy. 2013. Johnsongrass (Sorghum halepense) management as influenced by herbicide selection and application timing. Weed Technology. 28: 142-150. Dashti, H., Rahiman, H. and Oveisi, M. 2014. Effect of Cropping Type, Land Covered with Wheat Residue and without Residue on Emergence Pattern of Seedling and Rhizome Sprouting Shoot of Sorghumhalepense L. in Karaj Region. Iranian society of weed science. 10: 192-200.(in Persian). Fontem Lum, A., Chikoye, D. and Adesyan, S.O. 2005. Effect of Nicosulfuron dosages and timing on the post emergence control of Cogongrass (Imperata cylindica) in corn. Weed Technology. 19: 122-127. Gower, S.A., Loux, M.M. and Cardina Harrison, S.K. 2002. Effect of planting date, residual herbicide, and postemergence application timing on weed control and grain yield in glyphosate-tolerant corn (Zea mays). Weed Technology. 16: 488–494. Ghosheh, H.Z., Holshouser, D.L. and Chandler, J.M. 1996. Influenceof density on johnsongrass (Sorghum halepense) interference in field corn Zea mays. Weed Scieance. 44: 879–883. Hakansson, S. 2003. Weeds and weed management on arable land. An ecological approach. CABI Publishing. 83: 757-765. Holm, L.G., plunkneet, D.L., Pancho, V. and Herberger, J.P. 1977. The world's worst weeds. Distribution and Biology. University Press of Hawaii, Honolulu. 3: 54-61. Horowitz, M. 1972. Spatial growth of Sorghum halepense. Weed Research. 13: 200-208. James, T.K., Rahman, A. and Trolove, M. 2006. Optimal timing for post emergence application of nicosulfuron for weed control in maize. New Zealand plant protect. 59: 250-254. McWhorter, C.G. and Jordan, T.N. 1976. The effect of light and temperature on the growth and development of Johnsongrass. Weed Science. 45: 447-554. Najafi, H., Baghestani, M.A. and Zand, E. 2006. Weeds of Iran Biology and Management. Research Institute of Plant Pests and Diseases. 559Pp.(in Persian). Rao, V.S. 2000. Principles of weed science. Science publishers. USA. (2nd ed.). 451 Pp. Retta, A., Vanderlip, R.L., Higginns, R.A., Shier, L.J.M. and Feyerherm, A.M. 1991. Suitability of corn growth models for incorporation of weed and insect stresses. Agronomy Journal. 83: 757-765. Robinson, D.K., Monks, D.W., Schulthesis, J.R. and Worsham, A.D. 1993. Sweet corn (Zea mays) cultivar tolerance to application timing of nicosulfuron. Weed Technology. 7: 840–843. Scursoni, J.A., Catanzaro, A.M., Catanzaro, M.P., Quiroga, J. and Goldar, F. 2011. Evaluation of post-emergence herbicides for the control of wild oat (Avenafatua L.) in wheat and barley in Argentina. Crop Protection. 30: 18 –23. Streibig, J.C. 1980. Models for curve fitting herbicide dose response data. Acta Agricultural Scandinavia. 30: 59–64. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 594 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,436 |
||