| تعداد نشریات | 283 |
| تعداد نشریات سازمان | 81 |
| تعداد شماره‌ها | 2,766 |
| تعداد مقالات | 31,497 |
| تعداد مشاهده مقاله | 39,698,940 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 17,254,042 |
بررسی اثرات مواد آللوکمیکال چاودار (Secale cereale L.) و قیاق halepense L. Sorghum روی جوانه‌زنی ذرت (.Zea mays L) | ||
| تحقیقات ژنتیک و اصلاح گیاهان مرتعی و جنگلی ایران | ||
| مقاله 2، دوره 14، شماره 2 - شماره پیاپی 24، شهریور 1385، صفحه 62-68 اصل مقاله (342.22 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی - پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/ijrfpbgr.2006.115075 | ||
| نویسندگان | ||
| سیروس حسن نژاد* ؛ حسن محمد علیزاده | ||
| دانشگاه تهران، گروه زراعت و اصلاح نباتات | ||
| چکیده | ||
| به منظور بررسی اثرات مفید و مضر چاودار و قیاق بر روی جوانه‌زنی بذر ذرت، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی (CRD)، در سه تکرار در شرایط آزمایشگاهی انجام و غلظتهای مختلف عصاره آبی چاودار، قیاق و مخلوط چاودار و قیاق بررسی شد. در این آزمایش غلظتهای 5%، 75/3%، 5/2% و 0 (شاهد= آب مقطر) چاودار و قیاق هر کدام به تنهایی و نیز مخلوط عصاره چاودار+ قیاق با غلظتهای ذکر شده برای هر یک تهیه و اثر آنها روی صفاتی چون درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، متوسط مدت زمان جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه و وزن خشک ریشه‌چه + ساقه‌چه ذرت بررسی شد. نتایج نشان داد که عصاره قیاق در بیشترین غلظت بکار گرفته شده (5%) نقش بازدارندگی داشته و روی کلیه صفات مورد مطالعه اثرات منفی داشت، ولی در غلظتهای کم محدوده ذکر شده تفاوت معنی‌داری با شاهد مشاهده نشد. این در حالی بود که عصاره چاودار در بیشترین غلظت بکار رفته (5%)، تنها سرعت جوانه‌زنی و طول ساقه‌چه را کاهش داد. در بررسی اثر متقابل عصاره آبی چاودار و قیاق مشاهده شد، ترکیب عصاره‌های این دو گونه گیاهی در غلظتهای زیاد (5%) اثر سینرژیستی (افزایشی) با هم داشته و اثر منفی بر جوانه‌زنی را افزایش داد، ولی در غلظتهای کم (5/2% و75/3%)، تفاوت معنی‌داری با شاهد مشاهده نشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آللوکمیکال؛ جوانه‌زنی؛ چاودار؛ ذرت؛ سینرژیست و قیاق | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Investigation of rye (Secale cereale L.) and Johnson grass (Sorghom halepens L.) allelochemical effects on corn (Zea mays L.) germination | ||
| نویسندگان [English] | ||
| S. Hasannejad؛ H.M. Alizadeh | ||
| Agronomy Dept. University College of Agricultural, University of Tehran | ||
| چکیده [English] | ||
| To study the positive or negative effects of rye (Secale cereale L.) and Johnson grass (Sorghom halepens L.) allelochemicals on corn (Zea mays L.) seed germination, an experiment in Complete Randomize Design with 3 replication was conducted in laboratory condition in Tehran University. Different concentrations of rye, Johnson grass and rye + Johnson grass aqueous extracts (2/5%, 3/75% and 5%) were prepared and for control treatment, distilled water was used. The effect of treatments on percentage of germination, germination rate, mean time to full germination, seedling dry weight and length of radicle and coleoptile were measured. Results showed that high concentration of Johnson grass extract (5%) significantly decreased all measured traits, however, rye extract showed a significant decreasing effect only on germination rate and length of coleoptile in this concentration (5%). The mixture of rye and Johnson grass extracts showed a synergistic effect and caused more reduction in the higher concentration (5%) for the studied traits. But no significant differences were observed in low concentrations (2/5% and 3/75%). | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Allelochemical, Corn, germination, Johnson grass, Rye and Synergist | ||
| مراجع | ||
|
میقانی، ف.، 1382. آللوپاتی (دگر آسیبی) از مفهوم تا کاربرد. انتشارات پرتو واقعه، تهران، 256 صفحه. نوجوان، م. و رضایی، م.، 1379. بررسی اثرات آللوپاتیک گیاه فاشرا (Bryonia dioica L.) بر رشد گیاهچه‌های بذری گندم و تربچه. مجله پژوهش و سازندگی، شماره 49، صفحه 15 تا 17. Barnes, J. P., Putnam. A. R. and Burke. B. A., 1986. Allelopatic activity of rye (Secale cereale L.). In. A. R. Putnam and C. S. Tang (eds.) The Science of Allelopathy. John Wiley, Newyork, pp. 271-286. Burgos, N.R., Talbert, R.E., and Mattice, J. D., 1999.Cultivar and age differences in the production of allelochemicals by Secale cereale.Weed Science, 47:481-485. Chase, W. R., Nair. M. G., Putnam. A. R. and Mishra. S. K., 1991. Microbal. J. Chem. Ecol. 17: 1575-1584. Ellis, R.H. and Roberts, E.H., 1981. The quantification of ageing and survival in orthodox seeds. Seed Sci. Technol. 9, 377-409. InderJit, K.M.M., 1996. Plant Phenolics in allelopathy. Botanical Review, 62: 168-202. InderJit, K.M.M. and Einheling, F.A., 1993. Allelopathy: Organisms, processes application. American chemical society. Kohli, R.K., Singh, H.P. and Batish, D.R., 2001. Allelopathy in agroecosystems. Food Products Press. USA. Mizutani, J., 1999. Selected allelochemicals. Critical Review in Plant Science, 18: 653-671. Narwal, S.S. and Tauro, P., 1996. Allelopathy in pests management for sustainable agriculture. Proccding of the International Conference on Allelopathy,Vol. 2. Pandey, D.K., 1996. Phytotoxicity of sesquiterpene lacton parthenin on aquatic weeds. Journal of Chrmical Ecology, 22:151-160. Putnam, A.R., 1989. Allelochemicals from plants as herbicides. Weed Technology, 2:501-518. Rice, E.L., 1995. Biological control of weeds and plant diseases. University of Oklahoma Press: Norman and London | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 245 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 148 |
||