- همه نشریات
- نشریات علمی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویچ کشاورزی
- مجلات ترویجی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- سایر نشریات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- نشریات علمی انجمن ها
- علوم آب و خاک
- علوم اقتصاد و ترویج کشاورزی
- علوم جنگل, مرتع و آبخیزداری
- علوم دامی و شیلات
- علوم زراعی و باغی
- علوم گیاهپزشکی
- علوم مهندسی و مکانیزاسیون کشاورزی
- نشریات با زبان انگلیسی
- نشریات با زبان فارسی
- نشریات دانشگاه آزاد اسلامی
- نشریات علمی
پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 283 |
| تعداد نشریات سازمان | 81 |
| تعداد شماره‌ها | 2,728 |
| تعداد مقالات | 31,067 |
| تعداد مشاهده مقاله | 28,438,393 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 16,279,816 |
سازگاری گرده‌افشانی برخی ارقام و ژنوتیپ‌های انتخابی بادام با رقم تجاری و دیرگل A200 | ||
| به زراعی نهال و بذر | ||
| مقاله 4، دوره 33، شماره 1، خرداد 1396، صفحه 47-60 اصل مقاله (921.31 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/sppj.2017.113758 | ||
| نویسندگان | ||
| قادر امانی1؛ علی ایمانی* 2؛ مهرشاد زین‌العابدینی3 | ||
| 1دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی | ||
| 2مؤسسه تحقیقات علوم باغبانی | ||
| 3مؤسسه تحقیقات بیوتکنولوژی کشاورزی، ایران | ||
| چکیده | ||
| یکی از مسائل محدود‌کننده کشت بادام خود ناسازگاری و دگرناسازگاری در گرده‌افشانی ارقام مختلف است. در این تحقیق، سازگاری گرده‌افشانی رقم تجاری و دیرگل بادام A200 با بیست رقم و ژنوتیپ موجود در باغ کلکسیون مؤسسه تحقیقات علوم باغبانی در سال 1390 مورد بررسی قرار گرفت. پس از گرده‌افشانی، درصد تشکیل میوه درسه نوبت ثبت و رشد لوله گرده و میزان نفوذ آن درون خامه رقم A200، 120 ساعت بعد از گرده‌افشانی با میکروسکوپ فلورسنس بررسی شد. نتایج به دست آمده از تجزیه آماری درصد تشکیل نهایی میوه نشان داد که بهترین ارقام و ژنوتیپ‌های گرده‌دهنده برای قم A200 به ترتیب ژنوتیپ‌های شکوفه، 24-14، 25-16، 12-14 و دی 99 به ترتیب با میانگین تشکیل میوه 82/38، 14/37، 37، 14/36 و 58/32 درصد بودند. نتایج به دست آمده از مطالعه میکروسکوپی رشد لوله گرده نشان داد که بیش از 75% از لوله‌های گرده ژنوتیپ‌های شکوفه، 24-14، 25-16 و 12-14 در شرایط باغ به انتهای خامه رسیدند که زمان کافی برای رسیدن لوله گرده به انتهای خامه محسوب می‌شود. هیچکدام از ژنوتیپ‌های گرده‌دهنده با رقم A200 ناسازگاری نشان ندادند، بنابرین در احداث باغ‌های جدید بادام برای گرده‌افشانی مناسب رقم تجاری و دیرگل A200 از این ژنوتیپ‌ها و ارقام می‌توان به عنوان گرده‌زا استفاده کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بادام؛ گرده‌زا؛ درصد تشکیل میوه؛ رشد لوله گرده؛ سازگاری گرده‌افشانی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Pollination Compatibility of some Selected Almond Cultivars and Genotypes with Commercial and Late Flowering A200 Almond Cultivar | ||
| نویسندگان [English] | ||
| GH. Amani1؛ A. Imani2؛ M. Zeinalabedini3 | ||
| 1College of Agriculture and Natural Resources, Tehran Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran. | ||
| 2Horticultural Sciences Research Institute | ||
| 3Agricultural Biotechnology Research Institute | ||
| چکیده [English] | ||
| One of the main problems limiting almond culture is self-incompatibility and cross-incompatibility in pollination of different cultivars. In the present study, pollination compatibility of commercial and late flowering almond cultivar A200 with twenty almond cultivars and genotypes existing in the collection garden of Horticultural Sciences Research Institute, in Karaj was investigated. Fruit set was recorded three times after pollination. The growth of pollen tube in style was also studied 120 hours after pollination by fluorescence microscope (UV). The results of statistical analysis of the percentage of final fruit set showed that the best pollinizers for A200 were Shokofe, 24-14, 16-25, 14-12 and D99 genotypes with mean percentage fruit of 38.82, 37, 14.37, 36.14 and 32.58, respectively. The results of the microscopic study of pollen tube growth indicated that more than 75% of the pollen tubes of genotypes Shokofe, 14.24, 16.25, 14-12 and D99 in garden reached to the end of the style that was enough time. None of the pollinizer genotypes showed cross-incompatibility with A200. Thus, for development of new orchards of almond, all almond genotypes used in this study can be considered as pollinizer for cultivar A200.. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Almond, pollinizer, percentage of fruit set, pollen tube growth, pollination compatibility | ||
| مراجع | ||
|
Alizadeh-Salteh, S., Arzani, K., and Imani, A. 2012. Self-incompatibility studies of some Iranian late-blooming almonds and pollen source effect on some characteristics of nuts. Journal of Nuts 3(2): 37-44. Bernad, D., and Socias i Company, R. 1995. Characterization of some self-compatible almonds: II. Flower phenology. HortScience 30: 321-324. Dicenta, F., Martinez-Gomez, P., Ortega, E., and Duval, H. 2000. Cultivar pollinizer does not affect almond flavor. HortScience 35: 1153-1154. Dicenta, F., Ortega, E., Canovas, J. A., and Egea, J. 2002. Self-pollination vs cross pollination in almond pollen tub growth fruit set and fruit characteristics. Plant Breeding 121: 163-167. Franklin-Tong, V. E. 2008. Self-Incompatibility in Flowering Plants: Evolution, Diversity, and Mechanisms. Springer-Verlag, Berlin, Heidelberg, Germany. 309 pp. Franklin-Tong, V. E., and Franklin, F. C. 2003. Gametophytic self-incompatibility inhabits pollen tube growth using different mechanisms. Trends in Plant Science 8: 598-605. Kester, D.E., and Asay, R. 1975. Almonds. pp. 384-419. In: Janick, J., and Moore, J. N. (eds.) Advances in Fruit Breeding. Purdue University Press, West Lafayette, Indiana, USA. Kester, D. E., and Gradziel, T. M. 1996. Almonds (Prunus). pp. 1-97. In: Moore, J. N., and Janick, J. (eds.), Fruit Breeding. Wiley & Sons, New York, USA. Kester, D. E., Gradzieel, T. M., and Micke, W. C. 1994. Identifying pollen incompatibility groups in California almond cultivars. Journal of the American Society for Horticultural Science 119: 106-109. Lopez, M., Vargas, F. J., and Batlle, I. 2006. Self (in) compatibility almond genotypes: A review. Euphytic 150: 1-16. Mcclure, B. A., and Franklin-Tong, V. 2006. Gametophytic self-incompatibility: understanding the cellular mechanisms involved in ‘self’ pollen tube inhibition. Planta 224: 233-245. Ortega, E., and Dicenta, F. 2004. Suitability of four different methods to identify self-compatible seedlings in an almond breeding programme. Journal of Horticultural Science and Biotechnology 79: 747-753. Ortega, E., and Dicenta, F. 2008. Inheritance of self-compatibility in almond. Theoretical and Applied Genetics 106: 904-911. Polito, V. S., Micke, W. C., and Kester, D. E. 1996. Bud development and fertilization. pp. 98-102. In: Micke, W. C. (ed.) Almond Production Manual. University of California, California, USA. Sharafi, Y., Karimi, M., and Ghorbanifar, M. 2010. Study of pollen tub cross-compatibility and fruit set in some almond genotypes. African Journal of Plant Science 4: 134-137. Socias i Company, R. 1990. Breeding self-compatible almonds. Plant Breeding Review 8: 313-318. Socias i Company, R., and Alonso, J. M. 2004. Cross-incompatibility of “Ferralise” and “Ferragnes” and pollination efficiency for self-compatibility transmission in almond. Euphytica 135: 333-338. Tufts, W. P. 1919. Almond pollination. Bulletin of California Agricultural Experiment Station 306: 337–366. Verna, I. F., and Jindal, K. K. 1996. Fruit Crop Pollination. Klyiani Publishers, New Delhi, India. 450 pp. Weinbaum, S. A., and Spiegel-Roy, P. 1985. The almond (Prunus dulcies). pp. 139-146. In: Halevey, A. H. (ed.) Handbook of Flowering. CRC Press Inc., Boca Raton, Florida, USA.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 876 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 327 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب