| تعداد نشریات | 285 |
| تعداد نشریات سازمان | 83 |
| تعداد شماره‌ها | 2,805 |
| تعداد مقالات | 31,822 |
| تعداد مشاهده مقاله | 40,375,365 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 17,808,888 |
فعالیت آنزیمهای گوارشی و شاخصهای رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره‌های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین | ||
| مجله علمی شیلات ایران | ||
| مقاله 5، دوره 25، شماره 2 - شماره پیاپی 95، تیر 1395، صفحه 51-67 اصل مقاله (974.66 K) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/isfj.2017.110239 | ||
| نویسندگان | ||
| نینا نازدار؛ احمد ایمانی* ؛ فرزانه نوری؛ کوروش سروی مغانلو | ||
| چکیده | ||
| توسعه سریع و افزایش روز افزون استفاده از نانو ذرات موجب نگرانیهایی در زمینه احتمال ورود این مواد به محیطهای آبی و بروز مسمومیت در آبزیان شده است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی تجویز خوراکی ترکیب حفاظت کننده سیلیمارین به منظور مقابله با اثرات سمی نانوذره اکسید نیکل با تأکید بر فاکتورهای رشد و فعالیت آنزیمهای گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان می‌باشد. برای این منظور تعداد 1200 قطعه ماهی (01/0±83/3 گرم) در هشت تیمار آزمایشی شامل تیمار شاهد و هفت تیمار دیگر بصورت ترکیبی از مقادیر مختلف نانوذره اکسید نیکل (0، 100 و 500 میلیگرم در هر کیلوگرم غذا) و سیلیمارین (0 و 1 گرم در هر کیلوگرم غذا) در ماههای اول و دوم آزمایش تقسیم گردیدند. هر تیمار در سه تکرار انجام شد و آزمایش به مدت 60 روز ادامه یافت. یافته‌ها نشان داد که بیشترین میزان فعالیت آنزیم آمیلاز مربوط به تیمار 6 (00/1± 56/16)، (فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی 1 گرم سیلیمارین- 500 میلیگرم نانوذره اکسید نیکل و به همراه 1 گرم سیلیمارین) بود که با تیمارهای 5 (فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی 1 گرم سیلیمارین - حاوی 100 میلیگرم نانوذره اکسید نیکل و 1 گرم سیلیمارین)، 7 (100 میلیگرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین - 100 میلیگرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین) و 8 (500 میلیگرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین- 500 میلیگرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین) اختلاف معنی‌دار داشت (05/0P≤). بیشترین فعالیت آنزیم آلکالین پروتئاز مربوط به تیمار1 (05/0± 54/0)، (فاقد نانوذره اکسید نیکل و سیلیمارین- فاقد نانوذره اکسید نیکل و سیلیمارین) بود که با تیمارهای 7 و 8 اختلاف معنی‌دار داشت (05/0P≤). بیشترین میزان فعالیت آنزیم لیپاز مربوط به تیمار 4 (500 میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و حاوی 1 گرم سیلیمارین- فاقد نانوذره و حاوی 1 گرم سیلیمارین) (04/0±03/1) بود که با اکثر تیمار‌ها اختلاف معنی‌دار داشت (05/0P≤). حضور همزمان سیلیمارین و نانوذره در جیره غذایی تیمارهای 3 (حاوی 100 میلیگرم نانوذره اکسید نیکل و 1 گرم سیلیمارین- فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی 1 گرم سیلیمارین)، 4، 5 و 6 موجب افزایش فعالیت آنزیمهای گوارشی در مقایسه با تیمارهای 7 و 8 گردید. همچنین در مطالعه حاضر وجود سیلیمارین، نانوذره اکسید نیکل و همچنین استفاده همزمان سیلیمارین و نانوذره اکسید نیکل اثری بر شاخصهای رشد و ضریب تبدیل غذایی تیمارهای مختلف نداشت (05/0P>). البته به نظر میرسد در صورت افزایش مدت زمان رویارویی با نانوذره و سیلیمارین، امکان تغییر شاخصهای رشد و کارآیی تغذیه وجود دارد که نیازمند بررسی بیشتری است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آنزیمهای گوارشی؛ شاخصهای رشد؛ نانوذره اکسید نیکل؛ سیلیمارین؛ Oncorhynchus mykiss | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Digestive enzymes activity and growth indices of rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) fed diets supplemented with silymarin and Nickle Oxide nanoparticles | ||
| نویسندگان [English] | ||
| N. Nazdar؛ A. Imani؛ F. Noori؛ K. Sarvi Moghanlou | ||
| چکیده [English] | ||
| There is growing concern regarding nano-sized material discharge into water bodies and their subsequent toxicity to aquatic lives owing to increasingly rapid development and industrial applications of nanoparticles. This study evaluates the oral prescription of silymarin and Nickel Oxide nanoparticles in rainbow trout with an emphasis on growth indices and digestive enzymes activity. To that end, 1200 fish (3.83±0.01g) were randomly allotted into 8 distinct treatments including control group without any supplemental dietary Nickel Oxide nanopartcles or silymarin and the remaining seven experimental groups comprised of different combinations of Nickel Oxide nanoparticles (0, 100 and 500 mg /kg feed) and silymarin (0 and 1 g /kg feed) in the first and second month of the trial. All treatments were carried out in trplicate and the experiment lasted for 60 days. Results showed that the highest amylase activity was recorded in treatment 6 (16.56±1.00) (0 mg Nickel nanoparticle along with 1 g silymaryn - 500 mg Nickel nanoparticle and 1 g silymarin) which significantly differed from treatments 5 (0 mg Nickel Oxide nanoparticles and 1 mg silymarin-100 mg Nickel Oxide nanoparticles with 1 mg silymarin), 7 and 8 (fed diets containing 100 and 500 mg Nickel Oxide nanoparticles, respectively) (P≤0.05). The highest alkaline protease activity was observed in treatment 1 (0.54±0.05) (without any supplemental Nickel or silymarin), which was significantly different from those of treatments 7 and 8 (P≤0.05). The highest lipase activity was reported for treatment 4 (1.03±0.04) (500 mg Nickel nanoparticle with 1 g silymaryn- 0 mg nanoparticle and 1 g silymarin) which was significantly different from other treatments (P≤0.05). The results showed that simultaneous use of Nickel nanoparticle and silymarin in treatments 3, 4, 5 and 6 led to higher digestive enzymes activities in comparison to treatments 7 and 8. However, growth indices did not show any noticeable differences amongst studied treatments. It seems that in a long term exposure to Nickel Oxide nanoparticles and simoltanoues dietary silymarin inclusion, it would also be possible to observe differences in growth and nutritional indices, requiring furthure clarification. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Digestive enzymes, growth indices, Nickel oxide nanoparticles, silymarin, Oncorhynchus mykiss | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 262 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 193 |
||