1- امانزاده، ب.، سیاهیپور، ذ.، ثاقبطالبی، خ.، خانجانی شیراز، ب. و همتی، ا.، 1379. بررسی رویش و تولید چوب گونه پیسهآ (Picea abies) در منطقه اسالم. پژوهش و سازندگی، شماره 46: 64-66.
2- بریمانی ورندی، ح.، بابایی، م. ا. و محمدی، م.، 1379. مدیریت کنترل آفات مهم سوزنیبرگان مازندران. چکیده مقالات اولین گردهمایی جنگلکاری با گونههای سریعالرشد در شمال کشور، مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام مازندران، 72 صفحه.
3- حمزهپور، م. و نگهدارصابر، م. ر.، 1380. نتایج آزمایش سازگاری گونههای مختلف پهنبرگ و سوزنیبرگ در استان فارس (کامفیروز). انتشارات مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تحقیقات جنگل و صنوبر (6)، شماره 259:125-175.
4- خاتمساز، م. و میربایدین، ع. ر.، 1364. مشخصات علمی و کاربردی 655 گونه درختی ایران و جهان. مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، شماره 39، 110 صفحه.
5- دهبندی ع. ر. و محمدنژاد کیاسری، ش.، 1380. بررسی مقدماتی توده دستکاشت سدروس دئودارا در ایستگاه تحقیقات پاسند. مجله علوم کشاورزی و منابع طبیعی، انتشارات دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، سال هشتم، شماره اول: 39-49.
6- رحمانی، ر.، محمدنژاد کیاسری، ش. و موسوی گرمستانی، س. ع.، 1379. بررسی تأثیر اکولوژیک و تولید اقتصادی کاج سیاه در منطقه فریم. چکیده مقالات اولین گردهمایی جنگلکاری با گونههای سریعالرشد در شمال کشور، مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام مازندران، 72 صفحه.
7- رضایی، س. ع. ا.، 1379. بررسی رویش و محصول چوب نوئل سبز در منطقه جنگلی لاجیم. پژوهش و سازندگی، شماره 3: 56-59.
8- زارع، ح.، 1380. گونههای بومی و غیربومی سوزنیبرگ در ایران. انتشارات مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، شماره 271، 498 صفحه.
9- سردابی، ح.، 1377. بررسی سازگاری گونههای مختلف اکالیپتوس و کاج در مناطق ساحلی و کمارتفاع شرق استان مازندران. انتشارات مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، شماره 193، 133 صفحه.
10- عباسی، ح.، 1376. بازدانگان. جزوه درسی مقطع کارشناسی. دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، 130 صفحه.
11- فتاحی، م.، 1373. بررسی سازگاری سوزنیبرگان غیربومی سازگار در کردستان. انتشارات مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، شماره 109، 54 صفحه.
12- قلیزاده، م. ن.، 1379. نتایج اولیه (6 ساله) طرح آزمایش سازگاری در منطقه پایینبند جنگلهای نوشهر (خیرودکنار). انتشارات مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تحقیقات جنگل و صنوبر(4)، شماره 239 :53-88.
13- گرجیبحری، ی. و قلیزاده م. ن.، 1376. بررسی و مقایسه میزان موفقیت کاشت نهال گلدانی و ریشهلخت در دو فصل پاییز و بهار درخت نوئل (Picea abies) در منطقه جنگلی سنگده (فریم). پژوهش و سازندگی، انتشارت سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی، شماره 37: 60-61.
14- موسوی، س.ع. ر.، رسولی. س.م. و نظری م.ح.، 1374. گزارش بررسی سوزنیبرگان جنگلکاری شده در جنگلهای حوزه مدیریت اداره کل منابع طبیعی ساری. بررسی سوزنیبرگان در جنگلکاریهای شمال کشور، سازمان جنگلها و مراتع، دفتر جنگلکاری و پارکها:35-87.
15- میربادین، ع. ر. و ثاقبطالبی، خ.، 1370. میزان موفقیت جنگلکاری با گونه پیسهآ (Picea excelsa) در جوامع مختلف در منطقة کلاردشت. انتشارات مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، شماره 75، 36 صفحه.
16- همتی. ا.، امانزاده ب.، خانجانی شیراز، ب. و سیاهیپور، ذ.، 1379. بررسی سازگاری سوزنیبرگان مهم جهان در سه منطقة ارتفاعی در جنگلهای اسالم. چکیده مقالات اولین گردهمایی جنگلکاری با گونههای سریعالرشد در شمال کشور، مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام مازندران، 72 صفحه.
17- Coombes, A.J., 1995. Trees. Dorling Kindersley, 320 pp.
18- Heinz, M., 1996. Site factors, nutrition and growth of black pine (Pinus nigra), Forst Wissenschaftliches Centralblatt, 115(1): 17-35.
19- Gelderen D.M. & J.R. P. Van Hoey Smith, 1992. Conifers. Timber Press, INC., 356 pp.
20- Russell, M.B. & Barbara, H.Honkala, 1990. Silvics of north America. Forest Service United State,Department of agriculture, Washington, DC, volume1, 877pp.