- همه نشریات
- نشریات علمی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویچ کشاورزی
- مجلات ترویجی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- سایر نشریات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- نشریات علمی انجمن ها
- علوم آب و خاک
- علوم اقتصاد و ترویج کشاورزی
- علوم جنگل, مرتع و آبخیزداری
- علوم دامی و شیلات
- علوم زراعی و باغی
- علوم گیاه‌پزشکی
- علوم مهندسی و مکانیزاسیون کشاورزی
- نشریات با زبان انگلیسی
- نشریات با زبان فارسی
- نشریات دانشگاه آزاد اسلامی
- نشریات علمی
پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 283 |
| تعداد نشریات سازمان | 81 |
| تعداد شماره‌ها | 2,728 |
| تعداد مقالات | 31,067 |
| تعداد مشاهده مقاله | 28,470,797 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 16,283,560 |
سنتز و بررسی کارایی فرومون مگس میوه زیتون Bactrocera oleae (Rossi) (Dip. Tephritidae) تولید داخل | ||
| آفات و بیماری‌های گیاهی | ||
| مقاله 8، دوره 84، شماره 2 - شماره پیاپی 103، اسفند 1395، صفحه 291-300 اصل مقاله (1.86 M) | ||
| نوع مقاله: مدیریت آفات و بیماری‌های گیاهی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/jaep.2017.107556 | ||
| نویسندگان | ||
| بابک حیدری علیزاده* 1؛ علی اکبر کیهانیان2 | ||
| 1استادیار، مؤسسة تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران | ||
| 2دانشیار، مؤسسة تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| مگس میوه زیتون Bactrocera oleae (Rossi) از آفات مهم زیتون می باشد و هم اکنون حسب شرایط آب و هوایی خسارت قابل توجهی به محصول زیتون وارد می نماید. در این تحقیق، ماده جلب کننده مگس میوه زیتون به نام شیمیایی (olean) 1,7-dioxaspiro[5.5]undecane از گروه ترکیبات جلب کننده‌ای است طی چندین مرحله شیمیایی با موفقیت ساخته شد. این ترکیب جلب کننده حلقوی ابتدا از واکنش شیمیایی بین الکل محافظت شده 3-بوتین-1-ال و گاما-والرولاکتون بدست آمد و سپس محصول با احیای کاتالیستی هیدروژنه شده و بعد از قرار گرفتن تحت شرایط اسیدی به olean تبدیل گردید. قدرت جلب کنندگی فرومون سنتز شده مگس میوه زیتون، Bactrocera oleae ، با دز‌های 1، 2، 5، 50 و 100 میلی گرم در مقایسه با فرومون خارجی اگریسنس در 4 تکرار در یک باغ زیتون به مساحت 3 هکتار در منطقه کلج (طارم سفلی- قزوین) ارزیابی شد. تله‌های چسبی زرد رنگ در قسمت میانی و سمت جنوبی درخت‌ها و به فاصله حداقل 100 متری از هم دیگر نصب شد. فرومون ها به مدت یک ماه در باغ نصب و میزان شکار مگس هر هفته شمارش وهمزمان تله چسبی به طور هفتگی تعویض گردید. تجزیه واریانس داده های این آزمایش نشان می دهد که در طی دو هفته اول میزان جلب تله های تولید شده با دز های 50 و 100 با نمونه خارجی اختلاف معنی داری ندارد و بیشترین شکار را در این بررسی داشته ولی از هفته های سوم به بعد مقدار جلب مگس در مقایسه با نمونه خارجی کاهش یافته است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مگس میوه زیتون؛ فرومون جنسی؛ olean؛ Bactrocera oleae | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Attractiveness of Iranian synthesized pheromone of the olive fruit fly Bactrocera olea (Rossi) (Dip. Tephritidae) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| B. HEIDARY ALIZADEH1؛ A. A. KEYHANIAN2 | ||
| 1P.O. Box 1454, Tehran | ||
| چکیده [English] | ||
| The olive fruit fly Bactrocera oleae (Rossi) is an important pest cause a lots of damages these days in various climates condition. 1,7-Dioxaspiro[5.5]undecane (olean) as a attractive compound of the olive fruit fly was prepared successfully by several chemical steps. At first, this cyclic attractive compound was prepared from the reaction of the protected alchohol 3-butyn-1-ol and -valerolactone, followed by catalytic hydrogenation and finally treating with an acidic condition afforded olean. Attractiveness of Iranian synthesized pheromone a, at doses of 1, 2, 5, 50 and 100 mg was compared with non-Iranian synthesized pheromone and a control treatment (sticky yellow trap without pheromone) in 4 replications in an olive orchard (3 ha) at Kalaj region (Trom Sofla, Ghazvin) in 2010. Sticky traps (20×25 cm) were placed at the middle and southern part of trees. Distance between traps was 100 m. Pheromones were left in the traps for one month during which their catches were recorded weekly. Each week the sticky traps were renewed. Analysis of variance showed that during the first two weeks, Iranian synthesized pheromone at 50 and 100 mg doses had the highest catch rates which were not significantly different for non-Iranian synthesized pheromone catch rates. Analysis of variance showed that during the third week of study, there were significant differences in catch rates of Iranian synthesized pheromone and non-Iranian synthesized pheromone. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Olive fruit fly, Sex pheromone, Attractant compound, Bactrocera olea | ||
| مراجع | ||
|
JAFARI, Y. and V. REZAEI, 2004. First report of olive fruit fly in Iran. Bulletin of Entomolgical Society of Iran, 22: 1p. (In Persian). BAKER, R., R. HERBERT, P. E. HOWSE and O. T.JONES, 1980. Identification and synthesis of the major sex pheromone of the olive fly (Dacus oleae). Journal Chemical Society, Chemical Communications, 52-53.
BAKER, R., C. J. SWAIN and J. C. HEAD, 1986. The chemistry of spiroacetals. An enantiospecific synthesis of spiroacetal moiety of Milbemycins alpha 7 and alpha 8. Journal Chemical Society, Chemical Communications.874-876.
BROUMAS, T., G. HANIOTAKIS, C. LIAROPOULOS, T. TOMAMZOU and N. RAGOUSSIS, 2002. The efficacy of an improved form of the mass-trapping method, for the control of the olive fruit fly, Bactrocera oleae (Gmelin) (Dipt., Tephritidae): pilot-scale feasibility studies. Journal Applied Entomology, 126: 217 – 223.
DELONGCHAMPS, P., D. ROWAND, N. POTHIER, T. SAUVET and K. J. SAUNDERS 1981. 1,7-Dioxaspiro[5.5]undecane. An excellent system for the study of stereoelectronic effects (anomeric and exo-anomeric effects) in acetals. Canadian Journal Chemistry, 59: 1105-1120. DIMOU, I., C. KOUTSIKOPOULOS, A. P. ECONOMOPOULOS and J. LYKAKIS, 2003.The distribution of olive fruit fly captures with mcphail traps within an olive orchard. Phytoparasitica, 31: 1-8.
ECONOMOPOULOS, A. P. 2002. The olive fruit fly, Bactrocera (Dacus) oleae (Gmelin) (Diptera: Tephritidae): its importance and control; previous SIT research and pilot testing. Report to International Atomic Energy Agency (IAEA), Vienna, Austria, 44p.
ECONOMOPOULOS, A. P. P., A. GIANNAKAKIS, M. E. TZANAKAKIS and A. V. VOYADIOGLOU, 1971. Reproductive behaviour and physiology of the olive fruit fly. 1. anatomy of the adult rectum and odours emitted by adults. Annals of the Entomological Society of America, 64: 1112-1116. FLETCHERl T. M., F. M. JACOBS, W. KITCHING, S. A. R. KROHN, G. E. HANIOTAKIS and W. Francke, 1992. Absolute Stereochemistry of the 1,7-Dioxaspiro[5.5]undecanolsin Fruit-fly Species, including the Olive-fly, Journal of Chemical Society, Chemical Communications,1457-1459. HANIOTAKIS, G. E. 2003. Olive pest control: present status and prospects. IOBC/WPRS Conf., Integrated Protection of Olive Crops;Chania,Crete, 1-9p.
HANIOTAKIS, G. E., W. FRANCKE, K. MORI, H. REDLICH and V. SCHURIG, 1986. Sex-specific activity of (R)-(-)- and (S)-(+)-1,7-dioxaspiro[5.5]undecane, the major pheromone of Dacus oleae. Journal of Chemical Ecology, 12(6): 1559-1568.
HANIOTAKIS, G. E., M. KOZYRAKIS, T. FITSAKIS and A. ANTONIDAKI, 1991. All effective mass trapping method for the control of Dacus oleae (Diptera: Tephritidae). Journal of Economic Entomology, 84: 564-569.
HANIOTAKIS, G. E. 1974. Sexual attraction in the olive fruit fly, Dacus oleae Gmelin. Environmental Entomology, 3: 82-86.
HANIOTAKIS, G. E. 1977. Male olive fruit fly attraction to virgin females in the field. Annual Zoology Ecollogical Animal, 9: 273-276.
KATSOYANNOS, P. 1992. Olive pests and their control in the Near East. Food and Agriculture Organization Plant Production and Protection Paper. 115. Rome: Food and Agriculture Organization of United Nations. 178 pp.
MAZOMENOS, B. E. and G. E. HANIOTAKIS, 1981. A multi component female sex pheromone of Dacus oleae Gmel. Isolation and bioassay. Journal of Chemical Ecology, 7: 437-443. MAZOMENOS, B. E. and G. E. HANIOTAKIS, 1985. Male olive fruit fly attraction to synthetic sex pheromone components in laboratory and field tests, Journal of Chemical Ecology, 11: 397-405. MAZOMENOS, B. E. and J. G. POMONIS, 1983. Male olive fruit fly Pheromone: isolation, identification and lab. Bioassays, pp.: 96-103, in:R. Cavalloro, (ed.). fruit flies of economic importance. Proceedings of the CEC/IOBC international symposium, Athens, Greece, 16-19 November 1982. MONTIEL BUENO, A. and O. JONES, 2002. Alternative methods for controlling the olive fly, Bactrocera oleae, involving semiochemicals. IOBC wprs Bulletin Vol. 25, pp.: 1-11. NARDI, F., A. CARAPELLI, R. DALLAI, G. K. RODERICK and F.FRATI, 2005. Population structure and colonization history of olive fruit fly, Bactrocera olea (Diptera, Tephritidae). Molecular Ecology14, 2729-38.
TU, Y. Q., A. HUBENER, H. ZHANG, C. J. MOORE, M. T. FLETCHER, P. HAYES, K. DETTNER, W. FRANCKE, C. S. P. MCERLEAN and W. KITCHING, 2000. Syntheis and stereochemistry of insect derived spiroacetals with branched carbon skeleton. Synthesis, 13:1956-178.
WHITE, I. and M. ELSON-HARRIS, 1992. Fruit flies of economic Significance: their Identification and Bionomics. Oxon, UK: CAB International. 619 pp. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 759 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 986 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب