تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات قارچ Lecanicillium muscarium روی میزان تخمریزی، طول عمر و رفتار جفتگیری زنبورهای نر و ماده Aphidius nigripes Ashmead انجام گرفت. سطوح مختلف آلودگی با محلول پاشی غلظتهای مختلف قارچ (شامل 105 و 107 اسپور در میلیلیتر به همراه شاهد، آب مقطر) و یا با نمونهبرداری در روزهای مختلف روی زنبورهای نر و یا ماده ایجاد شد. سپس امکان انتقال قارچ از فرد آلوده به فرد سالم در هنگام جفتگیری، طول عمر، میزان پارازیتیسم، نسبت جنسی، وزن نتاج، زمان پیش از جفتگیری و طول مدت جفتگیری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در هیچ یک از حالات در اثر جفتگیری افراد آلوده با افراد سالم آلودگی قارچی منتقل نمیشود. همچنین نشان داده شد که جفتگیری نرهای آلوده به قارچ با مادههای سالم تأثیری روی زنده مانی و باروری مادهها نداشته و طول عمر، میزان تخمریزی و نسبت جنسی نتاج با شاهد اختلاف معنیداری ندارد. بررسی اثر قارچ پس از 96 ساعت آلوده سازی، روی طول عمر و میزان تخمریزی زنبورهای ماده آلوده (پس از جفتگیری با نرهای سالم) نشان داد که طول عمر مادههای آلوده (9/0±6/6 روز) و میانگین تخمریزی آنها (6/16±7/106) به طور معنیداری با طول عمر مادههای شاهد (4/1±7/10 روز عمر) و میانگین تخمریزی (4/16±3/161) تفاوت دارد. در حالیکه نسبت جنسی و وزن نتاج مادههای آلوده و شاهد تفاوت معنیداری با هم نداشتند. اثر آلودگی به قارچ روی رفتار جفتگیری زنبور پارازیتویید نر مؤثر تشخیص داده شد. به طوریکه سه و چهار روز پس از آلوده شدن زنبورهای نر، زمان لازم برای شروع جفتگیری آنها نسبت به شاهد به طور معنیداری افزایش یافت (به ترتیب 8/21±8/163 و 8/18±1/205 و شاهد 04/21±6/119 ثانیه). زنبورهای ماده آلوده به قارچ و شاهد تقریباً به طور همزمان با نرهای سالم شروع به جفتگیری کردند و طول مدت جفتگیری آنها تفاوت معنیداری با هم نداشت.
Effect of Lecanicillium muscarium (Deut.: Moniliales) on longevity, fecondity and mating behavior of Aphidius nigripes (Hym.: Aphididae)
نویسندگان [English]
H. ASKARY1؛ M. AJAMHASSANI2
چکیده [English]
Current research is conducted to evaluate effects of Lecanicillium muscarium (Petch) Zare & Gams (Deut.: Moniliales) on longevity, fecundity and mating behavior of Aphidius nigripes Ashmead (Hym.: Aphididae). Different levels of infection established by spraying two fungal concentrations (105 and 107 spore/ml and control with distilled water) or with sampling in different time on the male or female parasitoids. Based on different experiments, possibility of fungal transmission during mating, survival, parasitism rate, sex ratio, weight of progeny, time before mating and time of mating were evaluated. Results demonstrated that there was no transmission of fungus from infected to healthy individuals during mating. Also, there were not any significant differences in survival of healthy females, parasitism rate and sex ratio of progeny between treatments and control, when infected males mated with healthy females. Infection of females after 96 hours, (mated with healthy males) showed that there is significant effect on theirs survival (Treatment 6.61 ± 0.94 and control 10.7 ± 1.48) and parasitism rate (treatment 106.7± 16.6 and control 161± 16.4). Whereas, sex ratio and weight of progeny in treatments were similar compared with control. Fungal infection was effective on mating behavior of infected male parasitoids. Three and four days after inoculation, necessary time for mating of infected males with healthy females significantly increased, compared to control (163.8 ± 21.8, 205.1 ± 18.8 and 119.6 ± 21.04 seconds for treatments and control, respectively). The infected and control females started to mate healthy males at the same time and their mating durations were equal