| تعداد نشریات | 284 |
| تعداد نشریات سازمان | 82 |
| تعداد شماره‌ها | 3,036 |
| تعداد مقالات | 33,971 |
| تعداد مشاهده مقاله | 45,606,368 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 74,761,230 |
جداسازی و شناسایی باکتری‌های تجزیه کننده علفکش پاراکوات از خاک‌های تبریز | ||
| زیست شناسی خاک | ||
| مقاله 9، دوره 3، شماره 1، شهریور 1394، صفحه 117-128 اصل مقاله (381.68 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/sbj.2015.105962 | ||
| چکیده | ||
| علفکش پاراکوات از سموم پرمصرف با کاربرد بسیار وسیع جهت کنترل علفهای هرز میباشد. پاراکوات سمی نسبتاً پایدار با نیمهعمر بالا در خاک است. یکی از روشهای مؤثر در حذف و کاهش اثرات مخرب پاراکوات از محیط زیست، تجزیه زیستی است. در پژوهش حاضر، جدایههای باکتری از خاک مزارع اطراف تبریز با سابقه مصرف آفتکشها جداسازی شدند. کارآیی سویهها، در ارلنهای دارای محیط کشت مایع حداقل (MSM)، حاوی ppm0، 25، 50، 75 و 100 از پاراکوات بهعنوان تنها منبع کربن و انرژی و همچنین در حضور منبع کربنی گلوکز w/v)1%( انجام شد و پاراکوات باقیمانده بعد از 30 روز انکوباسیون در طول موج nm396 اندازهگیری شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاٌ تصادفی با سه تکرار انجام شد. و از بین جدایههای جمعآوری شده دو جدایه با استفاده از روشهای بیوشیمایی و مولکولی (16S rRNA) شناسایی شده وxylosoxidans Achromobacter و Streptomyces sp. نامگذاری گردیدند. این باکتریها به ترتیب در غلظت ppm50 پاراکوات و در عدم حضور گلوکز دارای توان تجزیه زیستی 47 و 667/40% بودند در حالیکه با افزودن گلوکز این توان به ترتیب به 533/74 و 267/70% افزایش یافت.این باکتریها توانستند در حضور غلظتهای مختلف پاراکوات رشد نموده و تجزیه زیستی پاراکوات بهطور معنی داری نسبت به شاهد توسط این جدایهها افزایش یافت. حضور گلوکز باعث افزایش بیشتر رشد باکتریها و افزایش معنیدار تجزیه زیستی توسط جدایههای باکتریایی در مقایسه با عدم حضور گلوکز شد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آلودگی خاک؛ تجزیه زیستی؛ xylosoxidans Achromobacter؛ Streptomyces sp | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Isolation and identification of paraquat degrading Bacteria from Tabriz soils | ||
| چکیده [English] | ||
| Paraquat is a herbicide which frequently used in agricultural systems for weeds control. Paraquat, relatively with long half-life, forms strong bonds with soil particles and persists in soil for a long time as a pollutant. Recently, various methods have been proposed for the removal or reduction of pesticides from soils. Bioremediation is an environmental friendly approach to remove pesticides from soil. In this study, soil samples collected from arable lands of Tabriz, East Azarbaijan province, Iran. The experiment was performed in a factorial completely randomized design with three replications. Five levels of Paraquat (0, 25, 50, 75 and 100 mg. L-1) in the presence or absence of glucose (%1 w/v) in liquid mineral salts medium (MSM) were inoculated with some bacterial isolates under in vitro conditions. After 30 days of incubation at 26 °C, the residual amount of Paraquat was spectrophotometrically determined at wavelength of 396 nm. Two efficient isolates subjected to the biochemical tests and 16S rRNA sequencing for identification purpose. The isolates identified, as Achromobacterxylosoxidans andStreptomyces sp. The amount of Paraquat degradation for those isolates in 50 mg. L-1 treatment without glucose were 47 and 40.667% and with glucose were 74.333 and 70.267%, respectively. Paraquat biodegradation increased significantly in the presence of both bacterial isolates compared to control treatment. Paraquat biodegradation increased considerably in the presence of glucose as a readily available energy source by both bacterial isolates. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Achromobacter xylosoxidans, Biodegradation, Soil pollution, Streptomyces sp | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,311 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 765 |
||