Mahmoodi Khatoonabadi, S., Zare Mirakabadi, A., Teimoorzadeh, S.. (1390). Antivenom injection time related effects of Hemiscorpius lepturus scorpion envenomation in rabbits. سامانه مدیریت نشریات علمی, 66(2), 139-145. doi: 10.22092/ari.2016.103878
S. Mahmoodi Khatoonabadi; A. Zare Mirakabadi; S. Teimoorzadeh. "Antivenom injection time related effects of Hemiscorpius lepturus scorpion envenomation in rabbits". سامانه مدیریت نشریات علمی, 66, 2, 1390, 139-145. doi: 10.22092/ari.2016.103878
Mahmoodi Khatoonabadi, S., Zare Mirakabadi, A., Teimoorzadeh, S.. (1390). 'Antivenom injection time related effects of Hemiscorpius lepturus scorpion envenomation in rabbits', سامانه مدیریت نشریات علمی, 66(2), pp. 139-145. doi: 10.22092/ari.2016.103878
Mahmoodi Khatoonabadi, S., Zare Mirakabadi, A., Teimoorzadeh, S.. Antivenom injection time related effects of Hemiscorpius lepturus scorpion envenomation in rabbits. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1390; 66(2): 139-145. doi: 10.22092/ari.2016.103878
Antivenom injection time related effects of Hemiscorpius lepturus scorpion envenomation in rabbits
Hemiscorpius lepturus is the most dangerous scorpion species, endemic in Khuzestan province and other
southwestern areas of Iran, causing morbidity and mortality in children and adults. The efficacy of the antivenom
for reversal of manifestation caused by venom of this scorpion is a controversial issue. In the present work, H.
lepturus venom (1500 µg/kg) was subcutaneously injected into two separate groups of rabbits. Groups 1 and 2 of
rabbits received antivenom through i.v route, at 1 and 3 hours after venom injection respectively.
Electrocardiograms of all the rabbits recorded during the experiment. In group 1 rabbits blood collection carried
out, before and 1 hr after venom injection as well as 3 and 24 hours after antivenom injection.In group2 animals,
blood collection was carried out before and 3 hours after venom injection as well as 3 and 24 hours after
antivenom injection. Separated serum used for determination of alanine aminotransferase (ALT), aspartate
aminotransferase (AST), lactate dehydrogenase (LDH), creatine phosphokinase (CPK), creatine kinase
isoenzyme, MB (CK-MB), urea ، creatinine and Blood Urea Nitrogen (BUN). In group 1 rabbits highly
significant (P
عقرب همی اسکارپیوس به عنوان خطرناکترین عقرب در مناطق جنوب و جنوب غربی ایران شناخته شده است که باعث بیماری و مرگ در مصدومین بزرگسال و کودکان می گردد. تاثیر پادزهر عقرب در بازگرداندن ناهنجاریهای ایجاد شده در اثر زهر این عقرب به عنوان یک سئوال اساسی مطرح شده است . در این بررسی سم عقرب مذکور به میزان 1500 میکروگرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن به صورت زیر جلدی به دو گروه از خرگوشها تزریق شد. هر دو گروه 1 و 2 پادزهر عقرب را به میزان 5 میلی لیتر را از طریق داخل وریدی در زمانهای 1 و 3 ساعت بعد از تزریق زهر در یافت نمودند. الکتروکاردیوگرام تمام خرگوشها در طول بررسی ثبت شد. همچنین خون خرگوشها گروه 1 در زمانهای 1ساعت بعد از تزریق زهر و 3 و 24 ساعت بعد از تزریق پادزهر جهت اندازه گیری پارامترهای بیوشیمیایی جمع آوری گردید. از طرف دیگر در خرگوشهای گروه 2 خون آنها 3 ساعت بعد از تزریق زهر و همچنین 3 و 24 ساعت بعد از تزریق پادزهر جمعآوری گردید. سرم جدا شده مورد ارزیابی آنزیمهای ALT,AST, LDH, CPK, CK-MB and Urea, BUN & Creatinine قرار گرفتند. در گروه 1 خرگوشها، افزایش قابل ملاحظهایی در میزان تمام پارامترها در زمان 3 ساعت بعد از تزریق زهر مشاهده شد که البته این افزایش تا 24 ساعت بعد از تزریق پادزهر به حالت نرمال برنگشت. از طرف دیگر تزریق زهر در خرگوشهای گروه 2 باعث افزایش قابل ملاحظهایی در تمام پارامترها در ساعات 3 و 24 بعد از تزریق پادزهر گردید و نه تنها این افزایش یه حالت نرمال برنگشت بلکه افزایش تا 24 ساعت بعد از تزریق پادزهر نیز ادامه داشت. از طرف دیگر بررسیهای الکتروکاردیوگرام در خرگوشهای گروه 1 نشان داد که تغییرات، قابل ملاحظه نبوده و فقط یک برادیکاردی مشاهده شد اما در گروه 2 تغییرات در ST elvation and sinus bradycardia مشاهده گردید که حاکی از صدمه به قلب می باشد. این بررسیها نشان داد که تاثیر پادزهر در بازگرداندن ناهنجاریهای حاصل از سیتوتوکسیسیته زهر همی اسکارپیوس لپتوروس وابسته به زمان تزریق است و بنابراین پیشنهاد میگردد مصدومین عقرب زده توسط همی اسکارپیوس لپتوروس باید پادزهر را در اولین فرصت دریافت نمایند و در صورت بروز علائم سیستمیک شانس بازگرد علائم به حالت نرمال بسیار ضعیف می باشد.