پوربابایی, احمد علی, بهرامی, امین. (1394). پاسخ آنزیمهای دهیدروژناز و اوره آز به دو علفکش تری بنورون- متیل و بروموکسینیل در خاک تحت کشت گندم. سامانه مدیریت نشریات علمی, 3(1), 13-20. doi: 10.22092/sbj.2015.102221
احمد علی پوربابایی; امین بهرامی. "پاسخ آنزیمهای دهیدروژناز و اوره آز به دو علفکش تری بنورون- متیل و بروموکسینیل در خاک تحت کشت گندم". سامانه مدیریت نشریات علمی, 3, 1, 1394, 13-20. doi: 10.22092/sbj.2015.102221
پوربابایی, احمد علی, بهرامی, امین. (1394). 'پاسخ آنزیمهای دهیدروژناز و اوره آز به دو علفکش تری بنورون- متیل و بروموکسینیل در خاک تحت کشت گندم', سامانه مدیریت نشریات علمی, 3(1), pp. 13-20. doi: 10.22092/sbj.2015.102221
پوربابایی, احمد علی, بهرامی, امین. پاسخ آنزیمهای دهیدروژناز و اوره آز به دو علفکش تری بنورون- متیل و بروموکسینیل در خاک تحت کشت گندم. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1394; 3(1): 13-20. doi: 10.22092/sbj.2015.102221
پاسخ آنزیمهای دهیدروژناز و اوره آز به دو علفکش تری بنورون- متیل و بروموکسینیل در خاک تحت کشت گندم
2کارشناسی ارشد بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک دانشگاه تهران
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر علفکشهای تریبنورون- متیل (گرانستار) و بروموکسینیل (پاردنر) بر فعالیت آنزیمهای دهیدروژناز و اورهآز در یک خاک آهکی تحت کشت گندم و میزان بازدارندگی فعالیت بیولوژیکی آنها بود. این پژوهش در قالب آزمایش فاکتوریل و بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 18 تیمار و 3 تکرار به صورت گلدانی انجام گردید. غلظتهای علفکش تریبنورون- متیل 30، 42، 56 (غلظت توصیه شده) و 84 میلیگرم بر لیتر و علفکش بروموکسینیل 225، 450، 675 (غلظت توصیه شده) و 900 میلیگرم بر لیتر در دو حالت حضور و عدم حضور گیاه گندم اعمال شدند. فعالیت آنزیمهای دهیدروژناز و اورهآز خاک در 3، 30 و 60 روز پس از مصرف علفکشها اندازهگیری شدند. در هر یک از علفکشها کاهش معنیداری در میزان فعالیت دهیدروژناز و اورهآز با افزایش غلظت علفکش در هر یک از زمانهای نمونهبرداری در مقایسه با تیمار شاهد مشاهده گردید. بالاترین میزان کاهش فعالیت آنزیمهای دهیدروژناز و اورهآز در خاک تحت تیمار با علفکش بروموکسینیل به ترتیب به میزان 61 و 51 درصد در 30 و 3 روز پس از مصرف در غلظت 900 میلیگرم بر لیتر بدست آمد. در این آزمایش فعالیت آنزیم دهیدروژناز بعد از روز سوم تیمار روند افزایشی نشان داد.این افزایش فعالیت را میتوان ناشی از افزایش جمعیت میکروبی با قابلیت استفاده از علفکشبه عنوان منبع کربنی دانست. همچنین کاهش معنیداری در میزان فعالیت آنزیمی در تیمارهای بدون گیاه در مقایسه با تیمارهای با گیاه مشاهده شد.
Response of Dehydrogenase and Urease to Tribenuron-methyl and Bromoxynil herbicides in soil under wheat cultivation
نویسندگان [English]
A. A. Pourbabaei1؛ A. Bahrami2
1Associated professor, University of Tehran
2Master of Science, University of Tehran
چکیده [English]
The purpose of this study was to investigate the effects of Tribenuron-methyl (Granstar) and Bromoxynil (Pardnr) herbicides on dehydrogenase and urease activity and biological properties of a calcareous soil under wheat cultivation. An experiment was conducted in a completely randomized design (CRD) with factorial arrangement (18 treatments) and 3 replications in pots. Tribenuron-methyl concentrations of 30, 42, 56 (concentration recommended) and 84 milligrams per liter and Bromoxynil concentrations of 225, 450, 675 (concentration recommended) and 900 milligrams per liter were applied into the soil samples in the presence and absence of wheat plants. The activities of soil dehydrogenase and urease were measured at 3, 30 and 60 days after herbicide application.The results showed that dehydrogenase and urease activities were reduced with increasing herbicides concentrations in each of the sampling time compared to the control treatment. The most reduction of dehydrogenase and urease activities (61% and 51% respectively) was observed at concentration of 900 milligrams per liter treatment after 3 and 30 days of application. Dehydrogenase activity was increased after three days and it might be due to an increase in microbial populations with the capability of utilizing the herbicides as a carbon source. Also, a significantly decrease observed in enzymatic activities in treatments without plants compared to the plant treatments.