| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 2,980 |
| تعداد مقالات | 33,446 |
| تعداد مشاهده مقاله | 43,912,306 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 20,411,191 |
PHYLOGENY OF IRANIAN ASTRAGALUS SECT. ONOBRYCHOIDEI DC. (FABACEAE) BASED ON NUCLEAR RIBOSOMAL DNA ITS SEQUENCES AND MORPHOLOGICAL DATA | ||
| The Iranian Journal of Botany | ||
| مقاله 12، دوره 18، شماره 2، اسفند 2012، صفحه 239-248 اصل مقاله (538.29 K) | ||
| نوع مقاله: Research Paper | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/ijb.2012.101507 | ||
| نویسندگان | ||
| Majid Ghorbani Nohooji1؛ Abbas Saidi* 2؛ Ali Asghar Maassoumi3؛ Shahrokh Kazempour Osaloo4 | ||
| 1Ph D Student / Faculty of Biological Sciences, Shahid Beheshti University GC, Tehran | ||
| 2Associate Professor / Faculty of Energy Engineering and New Technologies, Shahid Beheshti University GC, Tehran | ||
| 3Professor / Botany Division, Research Institutes of Forests and Rangelands, Tehran | ||
| 4Associate Professor / Faculty of Biological Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran | ||
| چکیده | ||
| Phylogenetic relationships among 30 species of sect. Onobrychoidei and some related sections are investigated using nrDNA ITS and morphological data. Based on Maximum Parsimony and Bayesian analyses the morphological characters are useful at the sectional level but not at lower taxonomic ranks. Astragalus sect. Onobrychoidei at the current statusis not monophyletic. Some members of the section are well intermixed with members of related sections. Another species of the section, A. oligoflorus, is well allied with species of the sect Erioceras at the base of the resulting phylogenetic trees. Analyses confirmed that debatable species A. goktschaicus and A. scapiger are belonging to the sect. Onobrychoidei. A. huthianus (of sect. Craccina) was also placed within sect. Onobrychoidei and it should be classified as a member of latter section. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Asrtagalus؛ Section Onobrychoidei؛ phylogeny؛ nrDNA ITS؛ Iran | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| مطالعه فیلوژنتیکی گونه‌های ایرانی بخش Onobrychoidei از جنس گون (تیره بقولات) بر اساس داده‌های ریخت شناسی و توالی‌های ITS هسته‌ای | ||
| نویسندگان [English] | ||
| مجید قربانی نهوجی1؛ عباس سعیدی2؛ علی اصغر معصومی3؛ شاهرخ کاظم پور اوصالو4 | ||
| 1دانشجوی دکتری / دانشکده علوم زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران | ||
| 2دانشیار / دانشکده مهندسی انرژی و فناوریهای نوین، دانشگاه شهید بهشتی ، تهران. | ||
| 3استاد / بخش گیاهشناسی، موسسۀ تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران. | ||
| 4دانشیار / دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران. | ||
| چکیده [English] | ||
| با استفاده از داده‌های حاصل از توالی‌های ITS ژنوم هسته‌ای و داده‌های ریخت‌شناسی، مطالعه فیلوژنتیکی گونه‌های بخش Onobrychoidei به همراه گونه‌هایی از بخش‌های نزدیک مرتبط با آن انجام پذیرفت. نتایج آنالیز‌های Bayesian و بیشینه صرفه‌جویی نشان داد که صفات ریخت‌شناسی برای تمایزات سطح بخش مناسب هستند و در سطوح پائین‌تر کاربردی ندارند. در این مطالعه نشان داده شد که بخش Onobrychoidei یک بخش تک‌تبار نمی‌باشد. برخی اعضای این بخش بطور گسترده‌ای با اعضای بخش‌های مجاور آمیخته شده‌اند. در نتایج فیلوژنتیکی مولکولی نشان داده شد که گونه A.oligoflorus از بخش مطالعه شده در مجاورت اعضای بخش Erioceras قرار میگیرد، در حالی که در این نتایج تعلق گونه‌های بحث برانگیز A. goktschaicus و A. scapiger به بخش Onobrychoidei تائید گردید. همچنین با قرارگیری گونه A. huthianus (که قبلا از بخش Craccina گزارش شده بود) در میان گونه‌های این بخش به نظر میرسد که این گونه باید به بخش Onobrychoidei انتقال بیابد. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Asrtagalus, Section Onobrychoidei, phylogeny, nrDNA ITS, Iran | ||
| مراجع | ||
|
Chamberlain, D. F. & Matthews, V. A. 1970: Astragalus sect. Onobrychium. in: Davis, P. (ed.), Flora of Turkey and the East Aegean Islands,vol. 3: 197-214. –Edinburgh. Doyle, J. J. & Doyle, J. L. 1987: A rapid DNA isolation procedure for small quantities of fresh leaf tissue. Phytochem. –Bull. 19: 11-15. Ekici, M., Akan, H. & Aytac, Z. 2011: Taxonomic revision of Astragalus L. section Onobrychoidei DC. (Fabaceae) in Turkey. –Turk. J. Bot. 35:1-73. Farri, J. S., Kallersjo, M., Kluge, A. G. & Bult, C. 1995: Testing significance of incongruence. –Cladistics 10: 315-319. Farris, J. S. 1969: A successive approximation approach to character weighting. –Syst. Zool. 18: 374-385. Farris, J. S. 1989: The Retention index and the rescaled consistency index. –Cladistics 5: 417-419. Felsenstein, J. 1985: Confidence limits on phylogenies: An approach using the bottstrap. – Evolution. 39: 783-791. Ghahremani-Nejad, F. 2004: Value of trichome characteristics for the separation of bifurcating hairy Astragalus L. (Fabaceae) at the Sectional Level. –Turk. J. Bot. 28: 241-245. Gontcharov, N. T., Borissova, A. G., Gorshkova, S. G., Popov, M. G. & Vasilchenko, I. T. 1946: Astragalus sect. Onobrychium in: Komarov, V. L. & Shishkin, B. K. (eds.), Flora SSSR, vol. 1: 357-382. –Leningrad. Kazemi, M., Kazempour Osaloo, S., Maassoumi, A. A. & Rastegar Pouyani, E. 2009: Molecular phylogeny of selected Old World Astragalus (Fabaceae): incongruence among chloroplast trnL-F, ndhF and nuclear ribosomal DNA ITS sequences. –Nord. J. Bot. 27 (12): 425–436. Kazempour Osaloo, S., Maassoumi, A. A. & Murakami, N. 2003: Molecular systematics of the genus Astragalus L. (Fabaceae): phylogenetic analysis of nuclear ribosomal DNA internal transcribed spacers and chloroplast gene ndhF sequences. –Pl. Syst. Evol. 242: 1–32. Kazempour Osaloo, S., Maassoumi, A. A. & Murakami, N. 2005: Molecular systematics of the Old World Astragalus (Fabaceae) as inferred from nrDNA ITS sequence data. –Brittonia 57: 367–381. Larkin, M. A., Blackshields, G., Brown, N. P., Chenna, R., McGettigan, P. A., McWilliam, H., Valentin, F., Wallace, I. M., Wilm, A., Lopez, R., Thompson, J. D., Gibson, T. J. & Higgins, D. G. 2007: Clustal W and Clustal X version 2.0. –Bioinformatics. 23: 2947-2948. Maassoumi, A. A. 1998: Astragalus in the Old World check-list. –Research Institute of Forests and Rangeland, Tehran. Maassoumi, A. A. 2003: Papilionaceae I (Astragalus) in Assadi & al. Flora of Iran 43. – Research Institute of Forests and Rangelands, Tehran. Maassoumi, A. A. 2005: The genus Astragalus in Iran, vol 5. –Research Institute of Forests and Rangelands, Tehran. Maddison, W. P., Donoghue, M. J. & Maddison, D. R. 1984: Outgroup analysis and parsimony. –Syst. Zool. 33: 83-103. Nylander, J. A. A. 2004: MrModeltest, ver. 2. Program distributed by the author. –Evol. Biol. Centre, Uppsala Univ. Page, D. M. 2001: TreeView (Win32) Version 1.6.6. Available from: <http://taxonomy.zoology.gla.ac.uk/rod/rod.html/>. Podlech, D. 1998: Phylogeny and progression of characters in Old World Astragali (Leguminosae) . – Pp 405 – 407 In: Zhang A, Wu S (eds.) Floristic characteristics and diversity of East Asian plants. – China Higher Education Press, Beijing. Podlech, D. & Sytin, A. 2002: New species of Astragalus L. (Leguminosae) sect. Hololeuce, Onobrychoidei, Ornithopodium and Synochreati and a new section Baldaccia. –Sendtnera8:155-166. Posada, D. & Buckley, T. 2004: Model selection and model averaging in phylognetics: Advantages of Akaike information criterion and Bayesian approaches over likelihood ratio tests. –Syst. Biol. 53: 793-808. Podlech, D., Zarre, SH., Massoumi, A. A., Ekici, M. & Sytin, A. 2010: Papilionaceae VI: Astragaleae. In: Rechinger KH (ed.) Flora Iranica, no. 178: 1–430. – Graz, Akademische Druck-und. Verlagsanstalt. Ranjbar, M. & Karamian, R. 2002: Taxonomic study of Astragalus sect. Erioceras (Fabaceae) in Iran, supplementary notes with a key to the species. –Nord. J. Bot. 22 (6): 1-5. Ranjbar, M. & Maassoumi, A. A. 1998: New species and new records of the genus Astragalus L. (Leguminosae) from Iran. –Iran. J. Bot. 7:235-238. Riahi, M., Zarre , Sh., Maassoumi , A. A., Kazempour Osaloo, Sh. & Wojciechowski, M. F. 2011: Towards a phylogeny for Astragalus section Caprini (Fabaceae) and its allies based on nuclear and plastid DNA sequences. –Pl. Syst. Evol. 293: 119–133. Ronquist, F. & Huelsenbeck, J. P. 2003: MrBayes 3: Bayesian phylogenetic inference under mixed models. –Bioinformatics 19: 1572-1574. Seelanan, T. 1997: Congruence and consensus in the cotton tribe (Malvaceae). –Syst. Bot. 22: 259 –290. Seikh Akbari Mehr, R. 2011: Phylogeny of Astragalus L. sect. Dissitiflori DC. And sect. Erioceras Bunge. from Iran based on morphological and molecular data. Ph.D thesis, Shahid Beheshti University. –Tehran. Sheikh Akbari Mehr, R., Saidi, A., Kazempour Osaloo, Sh. & Maassoumi, A. A. 2012: Phylogeny of Astragalus section Dissitiflorai based on nrDNA ITS and morphological data in Iran. –Iran. J. Bot. 18 (1): 1-9. Swofford, D. L. 2002: PAUP: Phylogenetic analysis using parsimony (and other methods), ver. 4.0b10. Sinauer. Townsend, C. C. & Guest, E. 1974: Astragalus sect. Onobrychium.in Guest, E. (ed.) Flora of Iraq, Vol. 3: 416-422. –Baghdad. White, T. J., Bruns, T., Lee, S. & Taylor, J. 1990: Amplification and direct sequencing of fungal ribosomal RNA genes for phylogenetic, In: PCR protocols: a guide to methods and applications, Innis, M., Gelfand, D., Sninsky, J. & White, T. (eds.) Academic Press, San Diego. PP. 315-322. Wiens, J. J. 1998: Combining data sets with different phylogenetic histories. –Syst. Biol. 47: 568 –581. Yoder, A. D. 2001: Failure of the ILD to determine data combinability for slow loris phylogeny. – Syst. Biol. 50: 408–424. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,736 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,185 |
||