نعمتی, اکبر, گلچین, احمد, بشارتی, حسین. (1394). بررسی اثرات کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجهفرنگی در یک خاک آلوده به کادمیوم. سامانه مدیریت نشریات علمی, 29(1), 23-36. doi: 10.22092/ijsr.2015.101389
اکبر نعمتی; احمد گلچین; حسین بشارتی. "بررسی اثرات کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجهفرنگی در یک خاک آلوده به کادمیوم". سامانه مدیریت نشریات علمی, 29, 1, 1394, 23-36. doi: 10.22092/ijsr.2015.101389
نعمتی, اکبر, گلچین, احمد, بشارتی, حسین. (1394). 'بررسی اثرات کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجهفرنگی در یک خاک آلوده به کادمیوم', سامانه مدیریت نشریات علمی, 29(1), pp. 23-36. doi: 10.22092/ijsr.2015.101389
نعمتی, اکبر, گلچین, احمد, بشارتی, حسین. بررسی اثرات کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجهفرنگی در یک خاک آلوده به کادمیوم. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1394; 29(1): 23-36. doi: 10.22092/ijsr.2015.101389
بررسی اثرات کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجهفرنگی در یک خاک آلوده به کادمیوم
مشکلات زیست محیطی ناشی از مصرف بیرویه کودهای شیمیایی و تنشهای حاصل از آلودگی خاک به فلزات سنگین از جمله علل استفاده از کودهای زیستی در کشاورزی میباشد. همچنین برای حفظ محیط زیست و مقابله با تنش فلزات سنگین استفاده از این کودها ضروری میباشد. به همین منظور برای بررسی اثرات کودهای زیستی بر میزان عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجهفرنگی تحت تنش کادمیوم، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار طراحی و انجام گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح آلودگی خاک به کادمیوم و تیمارهای تلقیح کود زیستی بودند. سطوح آلودگی خاک به کادمیوم شامل صفر، 5، 10، 20، 40 و 80 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک بودند و شش ترکیب تلقیح کود زیستی شامل :M0 بدون تلقیح، :M1 باکتری حل کننده فسفات+ باکتری محرک رشد + ازتوباکتر، :M2 قارچ میکوریز + ازتوباکتر + آزوسپریلوم، :M3 باکتری محرک رشد + آزوسپریلوم + قارچ میکوریز، :M4 باکتری حل کننده فسفات + قارچ میکوریز + باکتری محرک رشد + ازتوباکتر) و :M5 باکتری محرک رشد + قارچ میکوریز + ازتوباکتر در این آزمایش به کاربرده شد.نتایج نشان داد که کاربرد کودهای زیستی عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوجهفرنگی را به جز در قطر و طول میوه و قطر ساقه، نسبت به تیمار شاهد بطور معنیداری افزایش داد. کود زیستی M2 که شامل قارچ میکوریز، باکتری ازتوباکتر و باکتری آزوسپریلوم بود، میزان عملکرد گوجهفرنگی را 8/179% افزایش داد.بیشترین میزان عملکرد در اثر تیمار کود زیستی M2 بدست آمد بطوری که با بقیه تیمارها تفاوت معنیدار داشت و در مقابل میزان عملکرد بدست آمده از تیمار کود زیستی M1 در حدی بود که با تیمار شاهد کود زیستی تفاوت معنیدار نداشت. در مقابل آلودگی خاک به کادمیوم رشد گیاه را کاهش داد و با افزایش سطح آلودگی عملکرد و اجزای عملکرد گیاه کاهش یافت.
عنوان مقاله [English]
Effects of Biological Fertilizers on Yield and Growth Indices of Tomato in Cd Contaminated Soil
نویسندگان [English]
A. Nemati1؛ A. Gholchin2؛ H. Besharati3
چکیده [English]
Environmental problems associated with the excessive use of chemical fertilizers and abiotic stresses due to soil pollution by heavy metals have encouraged use of biological fertilizers in modern agriculture. In order to protect environment and reduce the tension caused by heavy metals, it is essential to use biofertilizer in crop production. To assess the effects of biofertilizers on yield and growth indices of tomato grown in cadmium contaminated soils, a factorial pot experiment was conducted using a completely randomized design with three replication. Factors investigated were levels of soil cadmium and the kinds of biological fertilizers used to inoculate tomato plant. The levels of soil cadmium were 0, 5, 10, 20, 40 and 80 mg Cd/kg soil and six combinations of biological fertilizers were used including: M0: without inoculation, M1: Phosphor solubilizing bacteria + plant growth promoting rhizobacteria + Azotobacter bacteria, M2: Azotobacter bacteria+ Mycorrhizal fungi + Azosperillium bacteria, M3: Plant growth promoting rhizobacteria + Azosperillium bacteria + Mycorrhizal fungi, M4: Mycorrhizal fungi + phosphor solubilizing bacteria + plant growth promoting rhizobacteria + Azotobacter bacteria, M5: Plant growth promoting rhizobacteria + Azotobacter bacteria + Mycorrhizal fungi. The results showed that application of biological fertilizers increased yield and growth indices when compared with the control, except fruit and stem diameter. The M2 combination increased tomato yield by 179.8%, generating the highest yield of biological fertilizers that was significantly different from the other combinations. By contrast, the result of the combination of biological fertilizers M1 was not significantly different from the control.