| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 2,846 |
| تعداد مقالات | 32,300 |
| تعداد مشاهده مقاله | 41,387,026 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 18,562,149 |
ارزیابی ایزوله های قارچ بیماریزای حشرات Paecilomyces fumosoroseus (Deutromycotina: Hyphomycetes) برای کنترل سفید بالک پنبه Bemisia tabaci (Hemiptera: Aleyrodidae) | ||
| مهار زیستی در گیاه‌پزشکی | ||
| مقاله 10، دوره 2، شماره 2، اسفند 1393، صفحه 82-91 اصل مقاله (367.38 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/bcpp.2015.101230 | ||
| نویسندگان | ||
| رحیم اسلامی زاده* 1؛ احمد سعید ب سجاپ1؛ دزول خیفلی ب عمر2؛ نور آذورا بینتی آدام2 | ||
| 1گروه مدیریت جنگل، دانشکده جنگل داری، دانشگاه UPM | ||
| 2گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه UPM | ||
| چکیده | ||
| سفیدبالک پنبه یکی از آفات مهم در اقلیم‌های مختلف کشاورزی از جمله مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری و همچنین محصولات گلخانه‌ایی می‌باشد.به‌منظور به‌دست آوردن یک عامل قارچی مؤثر برای کنترل این سفیدبالک تعداد ده ایزوله از قارچ P. fumosoroseus در مقابل آفت مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت. قدرت جوانه‌زنی کنیدی‌های قارچ با کشت آن‌ها در محیط کشت PDA بعد از 24 ساعت در دمای 1±24 درجه‌ی‌سانتی‌گراد اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که درصد جوانه‌زنی کنیدی‌ها 100، 100، 1+98، 1+97 ، 1+96، 100، 1+95، 100، 2±98 و 1±97 درصد به‌ترتیب برای ایزوله‌های P.F.upm ، 49P.F. ، 24P.F.،40P.F.، 29P.F. ، 16 P.F.، 1P.F. ، 2P.F. ، 12P.F. بود. میزان تلفات مراحل مختلف رشدی سفیدبالک پنبه (تخم، پوره‌ی سن اول، پوره‌ی سن دوم، پوره‌ی سن سوم و پوره‌ی سن چهارم) بر اثر ده ایزوله از قارچ P. fumosoroseus با غلظت 106× 1 کنیدی در میلی‌لیتر در شرایط آزمایشگاه بررسی گردید. نتایج نشان داد که تلفات برای تخم، پوره‌ی سن اول، پوره‌ی سن دوم، پوره‌ی سن سوم و پوره‌ی سن چهارم به‌ترتیب 91-42 درصد، 90-38 درصد، 89-37 درصد و 86-41 درصد بوده‌است. و ایزوله‌ی P.F.upm با ایجاد تلفات 91، 90، 86 و 89 درصد به‌ترتیب برای تخم، پوره سن اول، پوره‌ی سن دوم، پوره‌ی سن سوم و پوره‌ی سن چهارم بیشترین تأثیر را در مرگ و میر بین ده ایزوله به خود اختصاص داده است. تلفات ایجاد شده بر اثر ایزوله‌های دیگر بین 76-47، 74-38، 85-37 و 84-41 درصد به‌ترتیب برای تخم، پوره‌ی سن اول، پوره‌ی سن دوم، پوره‌ی سن سوم و پوره‌ی سن چهارم بوده است. تفاوت معنی‌داری بین مراحل رشدی آفت دیده می‌شود و یک رابط همبستگی خیلی قوی بین مراحل رشدی و ایزوله‌های قارچی مشاهده شد. غلظت های مختلف ایزوله P.F.upm ، 108× 1،107× 1، 106× 1، 105× 1و 105× 1کنیدی در میلی‌لیتر جهت ارزیابی LD50 انتخاب گردید و نتایج نشان داد که بعد از 6 روز تلفات در غلظت108× 1برای پوره‌ی سن دوم به 95 درصد رسید و بین غلظت‌های به‌کار گرفته شده تفاوت معنی‌داری ملاحظه گردید وLC50 برای این ایزوله روی پوره‌ی سن دوم بعد از 6 روز 105×77/2 کنیدی در میلی‌لیتر به‌دست‌آمد. نتایج نشان داد که ایزوله‌ی P.F.upm که از آلودگی طبیعی سفیدبالک پنبه به‌دست آمده بود بیشترین تأثیر را نسبت به سایر ایزوله‌های مورد بررسی داشته است. اگرچه لازم است این نتایج در شرایط مزرعه نیز بررسی شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| قارچ بیمارگر حشرات؛ Bemisia tabaci؛ Paecilomyces Fumosoroseus؛ زیست سنجی؛ کنترل بیولوژیک؛ مگس سفید | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Evaluation of different isolates of entomopathogenic fungus, Paecilomyces fumosoroseus (Deuteromycotina: Hyphomycetes) against Bemisia tabaci (Hemiptera: Aleyrodidae) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Rahim Eslamizadeh1؛ Ahmad Said B Sajap1؛ Dzolkhifli B Omar2؛ Nur Azura Binti ADam2 | ||
| 1Department of Forest Management, Forestry Faculty, UPM | ||
| 2Department of Plant Protection, Agriculture Faculty, UPM | ||
| چکیده [English] | ||
| Bemisia tabaci (Gennadius) (Homoptera, Aleyrodidae) is one of the most important whitefly pests in different parts of the world including subtropical and tropical region as well as in the reenhouse production systems. In order to search for an effective biocontrol agent against this pest, we conducted this study to determine the effectiveness of the entomopathogenic fungus, Paecilomyces fumosoroseus against B. tabaci. The viability of P.fumosoroseus isolates conidia was determined by culturing them on potato dextrose agar (PDA) culture medium and assessing their germination after 24 h of incubation at 24 ±2 °C. Results of this experiment showed that percent of germination was 100, 100, 98 ±1, 97 ±1, 96 ±2, 100, 95 ±1, 100, 98 ±2, and 97 ±1 for isolates P.F.UPM , P.F.49 , P.F.39 , P.F.24 , P.F.40 , P.F.29 , P.F.16 , P.F.1 , P.F.12, and P.F.2, respectively. Mortality of egg and nymph of B. tabaci caused by different isolates of P. fumosoroseus was studied under laboratory conditions using fungal conidia suspension with a concentration of 1×106 conidia mL-1. The mortality of B. tabaci eggs and second, third and fourth instars nymphs caused by the P. fumosoroseus isolates was from 42 to 91, 38 to 90, 37 to 89, and 41 to 86%, respectively. The P.F.UPM as the most lethal isolate caused 91, 90, 86 and 89% mortality on eggs and second, third and fourth instars respectively. Mortality caused by the other isolates ranged between 42 to 76%, 38 to 74%, 37 to 85%, and 41% to 84% for eggs and second, third and fourth instars respectively. There was a significant difference between various isolates for causing mortality on eggs and second, third and fourth instars respectively. According to the results, there was a strong correlation between mortality in all stages of B. tabaci life cycle and the fungal isolates. Conidia concentrations of P. fumosoroseus (UPM)isolate for concentration mortality response test were 1 × 108, 1 × 107, 1 × 106, 1 × 105 and 1 × 104 conidia mL-1. In the concentration-mortality response tests with the second instar nymphs mortality reached up to 95% within 6 days after application of conidia suspension at the concentration of 1×108 conidia mL-1 and there were significant differences among various concentrations. The Lc50 of this fungus against the second instar nymph of B .tabaci six days after application was determined as 2.77×105 conidia mL-1. The P. fumosoroseus isolate UPM obtained from B. tabaci was more effective against all stages of B. tabaci compared with the fungi isolated from Pteroma pendula. However, further studies have to be carried out to determine effectiveness of this isolate in the field conditions. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Entomopathogenic fungi, Bemisia tabaci, Paecilomyces Fumosoroseus, Bioassay, biological control, whitefly | ||
| مراجع | ||
|
Abbott, W. S. 1925. Method of Computing the Effectiveness of an Insecticide. Journal of Economic Entomology, 18: 265-267. Burges, H. D. 1998. Formulation of Microbial Biopesticides. Kluwer Academic Publishers, 412 pp. Burges, H. D., & Thompson, E. M. 1971. Standardization and Assay of Microbial Insecticides. Academic Press, , London & New York. Chandlaer, D., Heala, J. B., & Gillespie, T. 1993. Germination of the Entomopathogenic Fungus Verticillium lecanii on Scales of the Glasshouse Whitefly Trialeurodes vaporariorum. Biocontrol Science and Technology, 3: 161-164. Cuthbertson, A. G. S., Walters, K. F. A., & Carola, D. 2005. Compatibility of the entomopathogenic fungus Lecanicillium muscarium and insecticides for eradication of sweetpotato whitefly, Bemisia tabaci.Mycopathologia, 160: 35–41. Faria, M., & Wraight, S. P. 2001. Biological control of Bemisia tabaci with fungi. Crop Protection, 20: 767–778. Ferron, P. 1978. Biological control of insect pests by endomogenous fungi. Annual Review of Entomology, 23 (1): 409-442. Hall, R. A. 1982. Control of whitefly, Trialeurodes and cotton aphid, Aphis gossypii in glasshouses by two isolates of the fungus, Verticillium lecanii. Annals of Applied Biology,101(1): 1–11. Kitazawa, K., Fujisawa, I. & Imabayashi, S. 1984. Isolation of Verticillium lecanii (Zimm.) Viegas affecting aphids and greenhouse whitefly in Japan. Annals of the Phytopathological Society of Japan, 50: 574-581. Lacey, L. A., Fransen, J. J., & Carruthers, R., 1996. Global distribution of naturally occurring fungi of Bemisia, their biologies and use as biological control agents. In: Gerling, D., Mayer, R. T. (Eds.), Bemisia. 1995: Taxonomy, Biology, Damage and Management. Intercept, Andover, Hants, UK, pp. 401–433 Latgé, J. P., & Papierok, B. 1988. Aphids Their Biology, Natural Enemies and Control. Elsevier Science, Vol. B. Malumphy, C., Suarez, M. B., Glover, R., Boonham, N., & Collins, D. W. 2007. Morphological and molecular evidence supporting the validity of Trialeurodes lauri and T. ricini (Hemiptera: Sternorrhyncha: Aleyrodidae). European Journal of Entomology,104: 295–301. Masuda, T. a. O. K. 1992. Pathogenicity of Verticillium lecanii isolates to whitefly and aphids. Japanese Journal of Applied Entomology and Zoology, 36: 239–245. Moore, D., & Prior, C. 1993. The potential of mycoinsecticides.Biocontrol News and Information, 14: 31N-40N. Oliveira, M. R. V., Henneberry, T. J., & Anderson, P. 2001. History, current status, and collaborative researchprojects for Bemisia tabaci Crop Protection, 20: 709–723. Sevimab, A., Demira, I., Tanyelia, E., & Demirbağa, Z. 2009. Screening of entomopathogenic fungi against the European spruce bark beetle, Dendroctonus micans (Coleoptera: Scolytidae). Biocontrol Science and Technology, 20 (1): 3-11. Suh, S.-J., & Hodges, G. S. 2008. Key to the Korean species of whiteflies (Hemiptera: Aleyrodidae). Journal of Asia-Pacific Entomology, 11: 123-131. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,040 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,771 |
||