- همه نشریات
- نشریات علمی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویچ کشاورزی
- مجلات ترویجی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- سایر نشریات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- نشریات علمی انجمن ها
- علوم آب و خاک
- علوم اقتصاد و ترویج کشاورزی
- علوم جنگل, مرتع و آبخیزداری
- علوم دامی و شیلات
- علوم زراعی و باغی
- علوم گیاه‌پزشکی
- علوم مهندسی و مکانیزاسیون کشاورزی
- نشریات با زبان انگلیسی
- نشریات با زبان فارسی
- نشریات دانشگاه آزاد اسلامی
- نشریات علمی
پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 283 |
| تعداد نشریات سازمان | 81 |
| تعداد شماره‌ها | 2,726 |
| تعداد مقالات | 31,042 |
| تعداد مشاهده مقاله | 27,939,723 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 16,238,317 |
ارزیابی جدایه های بومی Trichoderma spp در کنترل بیولوژیک قارچ Botrytis cinerea عامل بیماری پوسیدگی خاکستری توت‌فرنگی | ||
| مهار زیستی در گیاه‌پزشکی | ||
| مقاله 5، دوره 1، شماره 2، مهر 1392، صفحه 55-74 اصل مقاله (321.56 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/bcpp.2013.100609 | ||
| نویسندگان | ||
| شهرام نعیمی* 1؛ رسول زارع2 | ||
| 1آزمایشگاه تحقیقات کنترل بیولوژیک آمل، مؤسسه‌ی تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور- تهران | ||
| 2بخش تحقیقات رستنی‌ها، مؤسسه‌ی تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور- تهران | ||
| چکیده | ||
| پوسیدگی خاکستری با عامل Botrytis cinereaیکی از مهمترین بیماری‌های توت‌فرنگی در گلخانه، مزرعه و در دوره‌ی پس از برداشت می‌باشد. برای کنترل این بیماری مقدار زیادی از قارچ‌کش‌های مختلف مصرف می‌شود. یکی از راهکارهای جایگزین برای قارچ‌کش‌های شیمیایی، استفاده از عوامل میکروبی مفید می‌باشد. جدایه‌های قارچی جنس Trichoderma از میکروارگانیسم‌های غالب میکروفلور خاک بوده و با مکانیسم‌های متنوع، بیمارگرهای گیاهی مختلف را کنترل می‌کنند. در این مطالعه، جدایه‌های بومی تریکودرما از مزارع توت‌فرنگی استان مازندران جداسازی و با روشهای ریخت‌شناسی و مولکولی شناسایی شدند. پتانسیل جدایه‌های بومی تریکودرما در کنترل B. cinereaو بیماری پوسیدگی خاکستری در آزمایشگاه و گلخانه در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار ارزیابی شد. در آزمایش کشت متقابل، اغلب جدایه‌ها روی پرگنه B. cinerea رشد نمودند و در آنجا به‌فراوانی تولید اسپور کردند. بیش از 66 درصد از جدایه‌های تریکودرما به‌عنوان آنتاگونیست قوی ارزیابی شدند. به‌استثنای چند جدایه، اغلب جدایه‌های تریکودرما کم و بیش باعث تجزیه (لیز) شدن سختینههای بیمارگر شدند. 5/43 درصد جدایه‌ها به‌طور کامل سختینهها را تجزیه کردند. در آزمون اثر متابولیتهای فرّار، تعدادی از تیمارها از نظر کاهش رشد بیمارگر با یکدیگر اختلاف معنیدار داشتند و حداکثر میزان ممانعت از رشد میسلیومی بیمارگر توسط جدایه‌های تریکودرما 55 درصد بود. در آزمایش تأثیر عصاره‌ی کشت، تعدادی از تیمارها در دو غلظت (1 و 6 میلیلیتر) و در دو زمان (48 و 96 ساعت) با یکدیگر اختلاف معنیداری نشان دادند و درصد ممانعت از رشد میسلیومی بیمارگر به‌بیش از 71 درصد (غلظت 5 درصد عصاره‌ی کشت) و 85 درصد (غلظت 30 درصد عصاره‌ی کشت) رسید. نتایج آزمون گلخانه‌ای نشان داد که درصد آلودگی در کلیهی تیمارها در مقایسه با شاهد کاهش یافته است. همچنین مقادیر کمترین و بیشترین درصد آلودگی 5/53 و 7/70 درصد بود که به‌ترتیب مربوط به تیمارهای T. harzianum MS6-2 و TRICHO-MIX HV بودند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بیماری کپک خاکستری؛ تریکودرما؛ توت‌فرنگی؛ بیوکنترل | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Evaluation of indigenous Trichoderma spp. isolates in biological control of Botrytis cinerea, the causal agent of strawberry gray mold disease | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Shahram Naeimi1؛ Rasoul Zare2 | ||
| چکیده [English] | ||
| Gray mold caused by Botrytis cinerea is the most important disease of strawberry in the greenhouse and in the field worldwide. The disease is also a serious problem during storage, transit and marketing stages. Nowadays, fungicide application is the most common strategy to control this disease. Consequently, strawberries are among the crops which may be contaminated with pesticide residues. Public concern about such residues in edible products and the environment, augmented by the practical problems arising from fungicide resistance in pathogen, has accelerated the search for the safe and effective alternative disease control strategies. One of the alternative strategies for the replacement of chemical methods could be biological control. Trichoderma species are ubiquitous fungi in soil with antagonistic activity against several plant pathogens. This study aimed to evaluate potential of indigenous Trichoderma strains against B. cinerea in in vitro and in the greenhouse. In dual culture tests, the majority of Trichoderma strains overgrew on B. cinerea colony with a high sporulation. More than 66% of strains were considered to be antagonists against B. cinerea. Furthermore, most strains were more or less capable of lysing sclerotia of the pathogen. The volatile metabolites of all Trichoderma strains significantly reduced the mycelial growth of the pathogen but, the inhibition rate was not above 55%. Culture filtrates of all strains at two concentrations significantly prevented the mycelial growth with maximum rate of 71% and 85% for 1 and 6 ml concentrations, respectively. The results obtained in the greenhouse experiments showed that disease infection was decreased in all treatments comparing to contro. Meanwhile, lowest and highest disease incidence (53.5 and 70.7%) was recorded for T. harzianum MS6-2 and TRICHO-MIX HV, respectively. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| biocontrol, Fruit, Mazandaran, Iran | ||
| مراجع | ||
|
Alizadeh, H. 1995. Evaluation of the effect of some fungicides and antagonistic Trichoderma on the strawberry gray mold pathogen. M.Sc. thesis in plant pathology, College of Agriculture, University of Tehran. 117 pp. Barka, E. A., Gognies, S., Nowak, J., Audran, J. & Belarbi, A. 2002. Inhibitory effect of endophyte bacteria on Botrytis cinerea and its influence to promote the grapevine growth. Biological Control. 24: 135-142. Benitez, T., Delgado-Jarana, J., Rincon, A., Key, M. & Limon, M. C. 1998. Biofungicides: Trichoderma as a biocontrol agent against phytopathogenic fungi. Recent Research and Developments in Microbiology. 2: 129-150. Benitez, T., Rincon, A. M., Limon, M. C. & Codon, A. C. 2004. Biocontrol mechanisms of Trichoderma strains. International Microbiology.7: 249-260. Bell, D. K., Wells, H. D. & Markham, C. R. 1982. In vitro antagonism of Trichoderma species against six fungal plant pathogens. Phytopathology. 72: 379-382. Bissett, J. 1991a. A revision of the genus Trichoderma. II. Infrageneric classification. Canadian Journal of Botany.69: 2357-2372. Bissett, J. 1991b. A revision of the genus Trichoderma. III. Sect. Pachybasium. Canadian Journal of Botany.69: 2373-2417. Bissett, J. 1992. Trichoderma atroviride. Canadian Journal of Botany.70: 639-641. Boff, P., Köhl, J., Jansen, M., Horsten, P. J. F. M., Lombaers-van der Plas, C. & Gerlagh, M.2002. Biological control of gray mold with Ulocladium atrum in annual strawberry crops. Plant Disease. 86: 220-224. Bulger, M. A., Ellis, M. A. & Madden, L. V. 1987. Influence of temperature and wetness duration on infection of strawberry flowers by Botrytis cinerea and disease incidence of fruit originating from infected flowers. Phytopathology. 77: 1225-1230. Cook, R. J. & Baker, K. F. 1983. The nature and practice of biological control of plant pathogens. The APS, St. Paul, Minnesota. Davet, P. & Rouxel, F. 2000. Detection and Isolation of Soil Fungi. Science Publishers, Inc, USA. Dennis, C. & Webster, J. 1971. Antagonistic properties of species-groups of Trichoderma. II. Production of volatile antibiotics. Transactions of the British Mycological Society. 57: 41-48. Elad, Y. & Stewart, A. 2004. Microbial control of Botrytis spp. pp 223-241. In: Elad, Y.; Williamson, B.; Tudzynski, P. & Delen, N. (eds.), Botrytis: Biology, Pathology and Control. Kluwer Academic Publishers, Netherlands. Ellis, M. B. & Walker, J. M. 1974. Sclerotinia fuckelina (conidial state: Botrytiscinerea). CMI Descriptions of pathogenic fungi and bacteria. No. 431, CMI, Kew, Surrey, England. Ercole, N. 1985. Biological control of gray mold of strawberry by application of Trichoderma viride. Review of Plant Pathology. 64: 4416-4422. Druzhinina, I., Koptchinski, A., Komon, M., Bissett, J., Szakacs, G., & Kubicek, C.P. 2005. An oligonucleotide barcode for species identification in Trichoderma and Hypocrea. Fungal Genetics and Biology. 42: 813-828. Feyzi, S., Amini, J., Mirzaii, S., & Roughanian, M. 2013. Evaluation of Trichoderma isolates for biological control of strawberry grey rot. Conference of Biological Control in Agriculture and Natural Resources, University of Tehran, 27-28 Aug., Karaj, Iran. 140. Freeman, S., Minz, D., KolesnikBarbul, I., Zreibil, O., Maymon, A., Nitzani, M., Kirshner, Y., Rav-David, B., Bilu, D.A., Dag, A., Shafir, S. & Elad, Y. 2004. Trichoderma biocontrol of Colletotrichum acutatum and Botrytis cinerea, and survival in strawberry. European Journal of Plant Pathology. 110: 361- 370. Gams, W. & Bissett, J. 1998. Morphology and Identification of Trichoderma. pp. 3–34. In: Kubicek, C. P. & Harman, G. E. (eds.), Trichoderma and Gliocladium. Vol. 1. Basic Biology, Taxonomy and Genetics. Taylor & Francis Ltd., London, p. 3-34. Harman, G. E. 2006. Overview of mechanisms and uses of Trichoderma spp. Phytopathology. 96: 190-194. Hjeljord, L. G., Stensvand, A. & Tronsmo, A. 2000. Effect of temperature and nutrient stress on the capacity of commercial Trichoderma products to control Botrytis cinereaand Mucor piriformis in greenhouse strawberries. Biological Control. 19: 149-160. Hjeljord, L. G., Stensvand, A. & Tronsmo, A. 2001. Antagonism of nutrient-activated conidia of Trichoderma harzianum (atroviride) P1 against Botrytis cinerea. Phytopathology. 91: 1172-1180. Howell, C. R. 2003. Mechanisms employed by Trichoderma species in the biological control of plant diseases: the history and evolution of current concepts. Plant Disease. 87: 4–10. Köhl, J. & Schlosser, E. 1989. Decay of sclerotia of Botrytis cinerea by Trichoderma spp. at low temperature. Journal of Phytopathology. 125: 320- 326. Kubicek, C. P., Bissett, J., Druzhinina, I., Kullnig-Gradinger, C. M. & Szakacs, G. 2003. Genetic and metabolic diversity of Trichoderma: a case study on South East Asian isolates. Fungal Genetics and Biology. 38: 310-319. Li, G.Q., Huang, H. C., Acharya, S. N. & Erickson, R. S. 2004. Biological control of blossom blight of alfalfa caused by Botrytis cinerea under environmentally controlled and field conditions. Plant Disease. 88: 1246–1251. Lugauskas, A. 1961. Fungi of the genus Trichoderma from the rhizosphere of fodder plants from some soils of Lithuania and their antagonistic properties. Darbai Lietuvos TSR mokslu Akademijos. 1: 11-21. MacKenzie, S. J., Xiao, C. L., Mertely, J. C., Chandler, C. K., Martin, F. G. & Legard, D. E. 2003. Uniformity of strawberry yield and incidence of Botrytis fruit rot in an annual production system. Plant Disease. 87: 991-998. Mertely, J. C., MacKenzie, S. J. & Legard, D. E. 2002. Timing of fungicide applications for Botrytis cinerea based on development stage of strawberry flowers and fruit. Plant Disease.86: 1019-1024. Mukherjee, P. K., Mukhopadhyay, A. N., Sarmah, D. K. & Shrestha, S. M. 1999. Comparative antagonistic properties of Gliocladium virens and Trichoderma harzianum on Sclerotium rolfsii and Rhizoctonia solani – its relevance to understanding the mechanisms of biocontrol. Journal of Phytopathology. 143: 275-279. Naeimi, S., Okhovvat, S. M., Javan-Nikkhah, M., Kredics, L. & Khosravi, V. 2010. Frequency and distribution of Trichoderma spp. in the paddy rice fields of Mazandaran province, Iran. Iranian Journal of Plant Protection Science.40: 79-91. (In Persian with English summary). Rosslenbroich, H. & Stuebler, D. 2000. Botrytis cinerea-history of chemical control and novel fungicides for its management. Crop Protection. 19: 557-561. Samuels, G. J. 2006. Trichoderma: Systematics, the sexual state, and ecology. Phytopathology. 96: 195-206. Sesan, T. E. & Podosu, A. 1992. Biocontrol of Botrytis cinerea on grapevine with Trichoderma spp. and Saccharomyces chevalieri. Bulletin of the Polish Academy of Science: Biological Science . Sutton, J. C. 1994. Biological control of strawberry diseases. Advances in Strawberry Research.13: 1-12. Sutton, J. C. 1995. Evaluation of microorganisms for biocontrol: Botrytis cinerea and strawberry, a case study. Advances in Plant Pathology 11: 173–190. Sutton, J.C. & Peng, G.1993. Biocontrol of Botrytis cinerea in strawberry leaves. Phytopathology.83:615-621. Tronsmo, A. & Dennis, C. 1977. The use of Trichoderma species to control strawberry fruit rots. Netherlands Journal of Plant Pathology. 83: 449-455. Verma, M., Brar, S. K., Tyagi, R. D., Surampalli, R.Y. & Valero, J.R. 2007. Antagonistic fungi, Trichoderma spp.: Panoply of biological control. Biochemical Engineering Journal. 37: 1–20. Wilcox, W. F. & Seem, R. C. 1994. Relationship between strawberry gray mold incidence, environmental variables, and fungicide applications during different periods of the fruiting season. Phytopathology. 84: 264-270. Wszelaki, A. L. & Mitcham, E. J. 2003. Effect of combinations of hot water dips, biological control and controlled atmospheres for control of gray mold on harvested strawberries. Postharvest Biology and Technology.27: 255-264. Zafari, D., Ershad, D., Zare, R. & Alizadeh, A. 2002. A contribution to the identification of Trichoderma species in Iran. Iranian Journal of Plant Pathology.38: 21-45. (In Persian with English summary). | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,111 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,118 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب